İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

O her gün yolumun üzerindeydi
Birden takılmıştı bakışlarıma
Zamanla yüreği gönlüme değdi
Ve sevda yüklendi akışlarıma

An be an yapıştı gözlerim ona

Aldığım terbiyeyle, gördüğüm eğitimle,
Tarih boyunca beni ben yapan ilkem nerde?
Çağdaşlığı yol bilen adil bir yönetimle,
Atatürk’ün izinde yürüyen ülkem nerde?

Ne yerde ararım ne gökte seni,
Nerde aranırsan ordasın Tanrım.
Hem az da ararım hem çokta seni,
Aklımın olduğu yerdesin Tanrım.

Kâinat ispattır var olduğuna,

Çocuksu gözlerle baktığı zaman,
En yüce varlıktan biri öğretmen!
Küçük kuş yuvadan çıktığı zaman,
Minik ayakların feri öğretmen!

Öğretmen, bir güneş çocuk yüzlerde;

Beyaz yakalıklı siyah önlüklü
Yamalı pantolon, yırtık dizlikli
Küçücük çocuktum kırık gözlüklü
Öğretmen, kem gözle bir kez bakmadı

Babam sert adamdı, o babacandı

Güçlü olsan neye yarar
Demir sende olmayınca!
Fazla akıl sana zarar
Emir sende olmayınca!

Rüzgâr soğuk soğuk eser,

Şair, ben ne zaman seni okusam
Yazdığın şiirin başı olmuşum
Dertlerimi ilmek ilmek dokusam
Aslı'nın, Şirin'in eşi olmuşum

Derdimi demeye çekincedeyim

Baba denen koca dünya
Şimdi altında toprağın
Kâbusa dönünce rüya
Arkandan yıkılır dağın

Gemi meçhul rotasında

On beş Temmuz gecesi tükenmeyen bir öcün,
Ve şeytanın kin-nefret kustuğu gece oldu
Hainin ellerinde ölüm kusan o gücün,
İnancın karşısında sustuğu gece oldu.

Gün oldu sinsi mikrop alevlendi, harlandı;

“İnsan ömrü dediğin kaç sayfalık öykü ki,”
Kötü şeyler karalar yırtıp yırtıp atarız.
Dilimizden düşmeyen bu ne hazin türkü ki,
İçimizi kavurur, aklımızda tutarız.

Kucaklayıp getirsem tümüyle gökyüzünü