İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Kimi alnındaki kara yazgıya
Çağmadan yanmaya mahkûm oldular
Kimi yaşamda ki ince çizgiye
Değmeden yanmaya mahkûm oldular

Kader küçük yaşta örmüş ki ağı

Sakın susma! Sustukça kalbim yorgun atıyor
Sen susarsan kalp susar, bülbül susar, gül susar
Bacam da İshak Kuşu, uğursuzca ötüyor
Susarsan şair susar, kalem susar, dil susar

Direği parçalanan Karadeniz takası

Eskiden, çok eskiden, ben daha sevmemişken
Hayallerin kentinde beyaz atlı süvari
Dörtnala uçuyordu atlar gevşememişken
Aşk yolunda çılgınca başlıyordu safari

Adını andığında yanakları kızarmış

Güzel düştü gördüğü, poyraz esti uyandı.
Suyun toprağa değil, ateşe sevdası bu.
Yaklaştıkça gönüller su yandı, ateş yandı.
Bir yangının içinde eridi bütün tabu.

İki yorulmuş yürek süründü aşk peşinde

Ben insanı insan bildim
Soyu sopu umrumda mı?
İnsan olduğundan sevdim
Yapı tapu umrumda mı?

Ne sağıdır ne soludur

Kızım Sevda’ya doğum günü için

Ömür denen değirmenin içine
Bir yıl daha kattın kızım. Çok şükür
Gençken zaman geçmez hiçi hiçine
Güne umut kattın kızım. Çok şükür

Ektiğimiz sevginin hepsini topla gönül
Durduğumuz kalplerden artık çekiliyoruz
Hasreti yenemedik tüfekle topla gönül
Vurduğumuz kalplerden artık çekiliyoruz

Sen ve ben, savaş verdik bir yüreği kalınla

Sen!
Dağ rüzgârlarına alışık olduğundan mıdır?
Yaylaların sıcak topraklarında can bulup
Dağların karlarında yaşarsın
Dağ çiçeği

Canansın canda yoksun, can ise senden yoksun
Pervaneyim nurunda aşkla döner dururum
Ben oldun bende yoksun ben ise senden yoksun
Divaneyim uğrunda meşkle döner dururum

Gönlüm kor gözüm kördü nefsin esiri oldum

Bilmem hatırlar mısın evlendiğimiz günü
İki nefes idik biz koskocaman bir evde
İnsan unutamıyor yaşayıp gördüğünü
Başa dönüyor her şey zaman denen işlevde

Nasıl mutlu olmuştuk doğunca ilk kızımız