İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Canlı köyü denilen yer
On sülale kırk beş hane
Herkes dostluğa pervane
Günler sakin gelip geçer

Köyümün yoktur yokuşu

Kaçıncı tekleyişi sol yandaki motorun
Bu kez görmedim sende dönmek için bir çaba
Gayret, boşa çıkmasın uğraşları doktorun
Sakın pes etme sakın, bizi bırakma baba

Gözlerinin altına yapışmış ecel pası

Artık muammasın her gün her gece
Bilmek isteyip de bilemediğim
Cevabı olmayan meçhul bilmece
Çözmek isteyip de çözemediğim

Hasretle yandığım kederim misin?

Bir zemheri soğuğu sardı birden geceyi
İliklerimde korkunç yalnızlık titremesi
Bir kadın, kar beyaza çevirdi bilmeceyi
Hayallerime esmer akşamı sundu sesi

Bir kadın kardan hafif yürekleriyle geldi

Bu nasıl bir sevda ki koskocaman bir dağı
İki yorgun yüreğin ortasına kondurdu
Bu nasıl bir rüzgâr ki doruklardan aşağı
Hayalleri indirdi umutları dondurdu

Yıllardır ne bir haber ne de selam var yardan

Aşk dediğin bir nokta başı sonu yok bunun
Her atılan virgülde kızıl bir döngü sevda
Sevdiğine hasretten inleyen her mecnunun
Yaşadığı çöllerde kızıl bir döngü sevda

Aşklar vardır, baharı yaşatır başlangıçta

Anadolu bağrında kardeş kardeşken dünde,
Parladı söndü çelik, iki kalp iki delik
Uçtu iki güvercin birbirine zıt yönde
Dövüşende bilmiyor nefret kaç dövüşmelik

Al aynı al, el aynı, dil aynı dil idi ki

Önce kendime gittim / Mevlana’nın özüyle
Yunus’u boca ettim / baktım gönül gözüyle

Kan varmıyor beyine / duygular taştı yine
Erenler meclisine / çöktüm gönül gözüyle

Dedim gönül boşa yanma sakın ha
Dedi yanmam benden sana söz dedi
Güzel görüp kıpırdanma sakın ha
Yine düştü yüreğime köz dedi

Kıvıl kıvıl saçlarında kıvrıldım

Akşam kasvetli düşer Göğceli’nin üstüne
Ayağa kalkmış mermer tabut kadar serindir
Kaçınılmaz bir sondan, bu korku, ürperti ne
Gizemli sessizlikte gece ölenlerindir

Herkes razı demek ki bir yatımlık yerinden