İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Şikayetim var sana dinle bu şair ne der
Hastalık yayılıyor sazaklardan Bakan Bey
Güvenip seçtik seni bakan eyledi kader
Bizleri koru artık tuzaklardan Bakan bey

Aldırma sen aydına şairlerde tariz çok

AliRıza ESEN’e

Kırık dökük araba zayıf çelimsiz bir at
Bir dağ gibi karşına dikilip durdu hayat
Yoksulluk omuzunda yükselirken kat be kat
En ağır darbeleri arkadan vurdu hayat

Ol dersen bir anda zefir kesilir;
Amenna, söz olmaz sözün üstüne!
Işık söner gözler zifir kesilir;
Amenna, söz olmaz sözün üstüne!

Ateşi soğuttun asuman için,

Kırk yıl önceydi evlat sakın unutma bunu
Yıldızlar ağlıyordu güneşler yoruldukça
Kara kara bulutlar sarıyorken ufkunu
Karalar bağlıyordu hesaplar soruldukça

Üstüne kara cübbe örtünmüş kara timsah

Genelevi bulamayan yeni yetmeler gibi
Kırık dökük aşk öykülerinden
Fahişe arzulardan geçtim

Gelip geçici heves
Hovarda öpüşleri değildi oysa

Bin dokuz yüz elli üç Temmuz ayı başında
Coşar adlı çınarın uç veren dalındayım
Mısır unu yoğrulmuş ekmeğinde aşında
Çarşamba ilçesinden ve Samsun ilindeyim

Canlanıyor tabiat gökten inerken yağmur

Her savaş zulümdür çocuklar için
Gözyaşlarım gizli döküldü baba!
Zulüm, ölüm demek çocuklar için,
Her ölümde ruhum çekildi baba!

Bir kurşuna bağlı kalmış hayatlar

Anne ocakta yemeğin;
Üstümüzde çok emeğin;
Korursun ölene değin;
Benimle arkadaş olun.

Baba sabah işe gittin.

İlim derin bir derya
Deryaya dalmak gerek
İlimle döner dünya
Onunla olmak gerek

Cahil olmaktan kaçın

Ey babalar, abiler dünyaya hükmedenler
Çiçeği soldurmayın çirkin telaşınızda
Bu güzelim dünyayı eliyle yok edenler
Çocuğu öldürmeyin kendi savaşınızda

Anne baba kardeşler hepimiz aileydik