İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Düşünürken karların altında kara kara;
Saçını okşayacak rüzgârı bulmak için,
Bir kardelen boy atmış karları yara yara.

Aşk arayan her gönül asidir dimağlara;
Ve bir şair yüreği bahtının rüzgarına,

Yorulmuştu uykuda memleket hasretinden;
Bir bahar sabahında Mehmetçiğim uyandı.
Bütün beden terliyor yüreğin gayretinden;
Bir kurşun cana değdi, canım canında yandı!

Bugün Kuran’ı açıp, emrine bakan var mı?
İnandığımız dini incele bak, kan var mı?
“Tüm Müslümanlar kardeş” derken yüce peygamber,
Allah’ın adı ile böyle can yakan var mı?

Hoca görünüyorsun, omuzlarda sakalın;

İlim için yaptığın tüm hamleyi
Kör cehalet karanlığa götürür.
Özenle kurduğun uzun cümleyi
Küçücük gördüğün nokta bitirir.

Söyleyecek çok şeyi var gözlerin

Bitti bitmez denilen koskoca ömür bitti
Sustu bütün nefisler, en son nefes de bitti
Bitti anam diyerek sarıldığım nur bitti
Altmış yıldır duyduğum mübarek ses de bitti

Ateş sardı gönlümü, damlalar yanağında

Biz çocukken daha mı büyük düşünürdük ne?
Kollarımızı açar dünyayı kucaklardık.
Bez bebekler korkmazdı, ağlamazdı haline,
Zalime karşı onu bağrımızda saklardık.

Biz küçükken büyüktük! Ağlasak da çok zaman,

Her baba çocuğunun masalındaki devdir,
Her baba gönülleri ısıtan bir alevdir.

Benim de devim vardı; yamandı, pek yamandı.
Gözümde, tüm devleri yenen bir kahramandı.

İnsan insan oldukça
Bütün insanlar bizim
Kalpte vicdan kaldıkça
Bütün insanlar bizim

Kırk çeşit dönse de çark

Ana-baba sağsa da yetimiz sokaklarda;
Yalnızlık bize kader ve haktır canım abim!
Soğuk taşlara tutsak etimiz sokaklarda;
Size hak olan bize yasaktır canım abim!

Bizden çok koruyorken kapındaki tazını,

Çeşme başında güzel
Yirmi yaşında güzel
Gözümün izi kaldı
Karakaşında güzel

Su doldurmuş tasına