Hasan Arpaci Şiirleri - Şair Hasan Arpaci

Bir bağla bahçenin hesabı olmaz,
Hayat bu;gerçekle hayaller tutmaz,
Bir gün elbet ecel çalar kapıyı,
Kalana,göçene,kimseler bakmaz.

İnsanlar ikilemde,
Düşünceler düzlemde,
Beyinler büzülmüş,
Hareketler süzülmüş,
Genetik çürümüş,
Ahlak pazara düşmüş.

Ey sevgilim nedendir,arayıp sormuyorsun,
Yoksa ıssız derede,bir kurtmu öldü dersin.

Gül bahçesinde bülbül,dün gene seni andı,
Sen uyurken başına,armut mu düştü dersin.

Az konuşmak doğal insan halidir,
Çok konuşup, sakın kalpleri yorma.
İrfan sahipleri buna delildir,
Akıl bile şaşıp, kalır sonunda.

Sıcaklara dikkat eyle,
Güzelliğin bana kalsın.
Türkuaza şarkı söyle,
Ferasetin sana kalsın.

Aşıklar dergahına,yeni bir yol bulmuşuz,
Erenler havasın da,bir de hemhal olmuşuz,
Sevginin şarabın dan,doya doya içelim,
Yobazlarla zındıklar,görsün nasıl kulmuşuz.

Senin iyi olman yetmez,
Genetiğin kadar iyisin,
Çevren kadar varsın,
Işığın kadar yaşarsın.

Bataklıkta gül bitmez,

Seni gittim gül’e sordum,
Gül söyledi,güldür dedi.
Sonra gittim,sel’e sordum,
O zaten bir gül’dür dedi.

Sakın aşkı karıştırma,
Aşk akıldan uçup gider.
Şeytan ile buluşturma,
Birlik olup kaçıp gider.

Hasret olan hasretine,

Bu gece...
Bir rüya gördüm.
Baharda güneş doğarken,
Bin bir renk çiçekler açıyordu.
Dağlardan billur sular,
Ovalara akıyordu.