Yıl 1981,
Aylardan Şubat.
Bu dönemi anlatamaz kâinat,
Çağlar ötesinden gelen çığlıklar,
Ne yaptığını bilmeyen yığınlar,
Eşikten hoplamış,
Beşikten fırlamış,
Ay ışığına tutunmuş.
Gözleri,
Yıldızlar gibi,
Işıl ışıl parlamış.
Sen hiç,
Bir canlı sesin,
Baban gitti,
Dediğini duydunmu...
Sonra bu kelimeyi tutup,
Kalbinde bir yere koydunmu.
Hazan vakti gelip çatmış,
Ölüm korkusu sarmış fidanları,
Yapraklar rengârenk sararmış,
Mezar kokusu vurmuş ağaçları.
Dolaştım diyar diyar,gözlerim seni arar,
Dünyada senden güzel,çiçekler var mı sandın.
Bütün renkleri tek tek,gezerek taramışım,
Her gözle gördüğünü,sevecek yâr mi sandın.
Bakışlarınla vurdun, harcıâlem kalbimi,
Bilmiyorsun sen bile, benim şimdi derdimi,
Ben kumru kuşu gibi, sokaklarda perişan,
Ne sen anladın beni, ne canlar değerimi.
Hangi bağda yaşarsan, kenarda durmaktayım,
Sevgi zincirine,
Bir halkada sen ekle.
İstemiyorsan eğer,
Son hüzünlü maziye,
Katıver gitsin...
Kadın;
Demedim mi sana,
Bu çocuğu okutmayalım.
Bir evde bir oğlan diye.
Söylemedim mi sana,
Kim çalışacak tarlada,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!