Çalışırsın aşınırsın,
Emir alır kaşınırsın,
Tayin çıkar taşınırsın,
Memur isen kölesin sen.
Atmaz seni çöpe bile,
Beni böyle balkonuna,
Mandal gibi asarsan.
Olmadı bir kâğıt ,
Mendil gibi atarsan.
Veya;
Yırtık ayakkabı gibi,
Güvenme insan oğluna,
İlk bahar da tohum eker,
Bahar da fide diker,
Son bahar da biçer.
Sonuçta ne yaparsa,
Kendi için yapar,
Bazen çıkıp gök yüzüne,
Yer yüzüne bakıyorum.
Desem bile inanmayın,
Menzilim de yürüyorum.
Ruhum beni alıp gider,
Benden peygambere bir selam söyle,
Varınca huzura bir kelam eyle,
Ümmetin halinden arzuhal edip,
İnsanlığa biraz merhamet dile.
Bahset camilerden imamlarından,
İnancı olmayanın,
İlhamı olmaz.
İlhamı olmayanın,
Vicdanı olmaz.
Vicdanı olmayanın,
İradesi olmaz.
Merhamet istedim olmaz dediler,
Her hale,her söze,ayar verdiler.
Yerine bir çözüm yokmu deyince,
Hınzır hınzır bakıp gülüp geçtiler.
Bak şu tependeki uçan martıya,
Kırsalda kadın doğdum, ben zaten köle kuldum,
Devri daim eyleyip dolaştım ele düştüm.
Bilenler şaşırmadı, soranlar yorulmadı,
Buluttum sele düştüm, dönüştüm güle düştüm…!
Yıllar yılı yalnızlık kaderimde var benim,
Sis çökerse o dağlara,
Dönüp bakma ovalara.
Yiğit çıkmış meydanlara,
Mertliğe su veren gelsin.
Yüreğin de iman olan,
Saz çalınca hoplarım,
Sincap gibi zıplarım,
Ben de ihlas ne arar,
Her havayı koklarım.
Ne malım var ne mülküm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!