Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Bir adam bekliyor...
Eski, yıkık dökük bir durakta
Yoldan geçenler ne gözle bakıyorlar
Herhalde delidir diyip geçiyorlar

Adamın elinde solmuş çiçekler

Bizi birbirimize imtihan tanıyan,
Rabbime sesleniş bu;
Sabrederim 4 mevsimi beklerim
Sonu mutluluksa bu hüzünlü gecelerim

Hala dualarımda onun ismi var

Bazen kırılınca gitmek istediğim,
Sığınmak istediğim yerler
Huzurlu hissettiren yerler var
Bunlarda sadece kalbinde saklı

Bir gözünde bin anımsın

Ah benim bitmek bilmeyen sevdam
Cebimde tanıdığım bir yabancının,
Yırtık ve buruşuk resmi var
Her baktığımda hiç bozulmuyor bu endam

Ne denli ne de senli bu bahtsızlık

Gözlerin benim yıkık dökük evim
Kaç sefer bekledim gelmen için
Ve sen benim en temiz kirim
Yağmurlar bile tanımaz artık saç tellerimi

Her gözlerine gidişim,

Genç yaşımda sevdalandım
19'umda dal gibi tutuldum
Herşey değişiyor zamanla
Bir aşkım durup bitmiyor

Evinin önünde bekliyorum bak

Geçiyor, geçiyor vaatlerden saatler
Dönüyor, dönüyor hiç vazgeçmeden
Benim içimde bir uhde
Senli bir meselem yok

Duvarlara adını kazdım

Bu Dünya haksız dostlar
Beyazı siyahtan üstün
Kılan bir Dünya...
Tek yanlı aşkı kaldırmaz hayatta

İkimizde bir kuştuk

Gönlümde bir devletsin bir vatan
Gözlerin bayrak misali elimde
Olsa bile elim kanda
Düşürmem seni kirli zemine

O gün geldim sana;

Susmak için daha erken,
Gülmek için bir sebebim yok
Seni içten bu kadar özlerken
Hiç unutacak bir niyetim yok

Zor... İnan sıkıyor artık biliyorum