Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Onun gidişi değil,
O değil, hiç birşey değil
Bende kendime unut diyorum
Elimde olmayanı ben silemiyorum

Kalemle çizemem seni

Gözlerinde düşen bu son yaş
Ve son ezberimde kalışın
Gece sessiz sedasız gördüm seni
Belki sadece bir rüya olması daha iyi

Dolunay'a benzettiğim çehreni göremiyorum,

Bir şiir yazdım sana
İçinde seni andıracak her hece
Ve seni bana bağlayacak kelime
Senin kadar güzel olacak birde

Bulanıklaşıyor nedense kağıt,

N'olur sevmiyorsun deme bana
Birde sevmedi deme insanlara
Bırak sana kızmayı,
Dokunmaya kıyamam

Hangi bıçak, makas keser ipi

Seninle hiç böyle hissetmemiştim
Geçtiğim sokaktın dedim,
Geçmeye bile hevesim kalmadı
Her adımda da kendime yüzüm kalmadı

Sonra yağmur olduk seninle

Ben dalında kuruyan elmayım
Üzerimde, güçlü rüzgarların esintisi
Sağanak yağmurların izleri var
Senin himayendeki bir yarayım

Düşüp toprakla çamurlaşmaktansa;

Artık görmüyorum gülümseyen;
Hep gününü anlatan kızı,
Soluyor tüm dalım mevsimlerden
Bırak güzü, senindir bu acımasız yazları

Gözlerinde bir evren görüyorum,

Giden yine sendin
Kalan yine benim izlerim
Aldım kalemi defteri;
Ve yazdım sana bu şiiri

Gözümde bir yaş var

Yine bir sabah uyanarak hissettim
Hemde iliklerime kadar sensizliği
Oradan oraya koşuyor,
En kötü halimde bile düşünüyorum seni

Kaç defa sana uzaktan baktım;

Onunlayken hep çiçek isterdi
Bir çiçekle kadın bağdaşır çünkü
Naif ve zarif olmak
Bir kadınla çiçeğe özdeştir

Almadım hiç ona