Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

İyiyim diyordu çiçek,
Toprağı bu kadar harap etmesine rağmen
Dağılmıştı bir toprak parçası, hep bunu diyordu;
"Çiçek anlamayınca, solan ben oluyorum"

Halinden mutluydu çiçek,

Gözlerinde düşen bu son yaş
Ve son ezberimde kalışın
Gece sessiz sedasız gördüm seni
Belki sadece bir rüya olması daha iyi

Dolunay'a benzettiğim çehreni göremiyorum,

Bir şiir yazdım sana
İçinde seni andıracak her hece
Ve seni bana bağlayacak kelime
Senin kadar güzel olacak birde

Bulanıklaşıyor nedense kağıt,

Artık görmüyorum gülümseyen;
Hep gününü anlatan kızı,
Soluyor tüm dalım mevsimlerden
Bırak güzü, senindir bu acımasız yazları

Gözlerinde bir evren görüyorum,

Giden yine sendin
Kalan yine benim izlerim
Aldım kalemi defteri;
Ve yazdım sana bu şiiri

Gözümde bir yaş var

Yine bir sabah uyanarak hissettim
Hemde iliklerime kadar sensizliği
Oradan oraya koşuyor,
En kötü halimde bile düşünüyorum seni

Kaç defa sana uzaktan baktım;

Ne kadar seviyorsun diye sor;
"Tek bir tane nar kadar" sana cevabım
O kadar mı seviyorsun diye sorarsan
Birde içimde ki sen tanelerine bak

Kırman, üzmen zerre umrumda değil

Geldi bir gün değiştin mi dedi?
Dörtlüklerden beyitlerimi gösterdim

Hep çabalar peşimden koşardın dedi
İçimden sustum ve tekrar sustum

Hiç dinmeyen bir orman yangını,
Senle tanışınca anladım ki;
Gönlüme yağmur yağdırdığını
Ve bir kez daha baktım, daha da sevdalandım

Gökyüzündeki yıldızlar bile kayıyordu,

Bizi birbirimize imtihan tanıyan,
Rabbime sesleniş bu;
Sabrederim 4 mevsimi beklerim
Sonu mutluluksa bu hüzünlü gecelerim

Hala dualarımda onun ismi var