Karanlık yine bir gece
Her yer sessiz sedasız
Bir ışık vardı odamda sadece
Anıyorum seni yazdığım 40. Şiirde
Hala aklımda;
O geceyle başlamak istiyorum şiire,
Hani “iyi değilim” dediğim gece...
Düşmanımın bile yanımda duracağı-
Ama senin gitmeyi tercih ettiğin gece.
Duvarla tavana baka baka;
Bana bir adım ötedesin
Ama sana ulaşmak imkansız bir mecra
Bir gelip göresim var
Ama bir gökyüzü kadar derinsin
Sana aşkın portresini çizsem,
Gerçekten başkaları var,
Başkalarını özlediğimi sanıyor
Gökte milyarlarca Yıldız varken
Yalnız onu dileyeceğimi hiç anlamıyor
Geceleri yıldızları izlemek gibi
Anlıyorum artık... Anlıyorum
Bana karşı bu sismik hislerini
Ne uzakta ne yakındasın artık
Arafta gibi ama ölmekten daha meçhul
Gölgem gölgene düşse
Hala beni sevmedin diyor
Gözlerim kan akıtsa bile
Sadece iyi olduğunu bilsem o bana yetiyor
Hala unutmadın mı diyenler var.
Sana yazdığım şiirleri,
Kafamdaki evin duvarına yazdım
Sahibi geldi, silmeye kıyamadı
Sen nasıl bir fırça ile sildin?
O sanatçı benim ahali
Gözlerinde büyük bir liman
Sessiz sedasız bir gemiydim ben
Çarpıyordum sessizce kayalıklara
Tutundum sana, büyük dalgalara rağmen
Aldım elime bir papatyayı
Aşk üç şey üzerine kurulu bir yapı
Güven, sevgi ve en önemlisi saygı
Bir tahtası bile eksikse bunların
Güle güle sana sevdalım
Aşk bir terazi;
Aşk bir savaştır sözde,
Aşık olunca galip gelmek,
Ayrılık sonrası yenilmek gibidir
Ayrılınca ne insan kalır ne de millet
Güvensizlik bombalar başkenti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!