Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Sana bu dizeleri yazarken;
Belki sen benden çoktan kopacaksın
Bir elmanın dalından koparıldığı gibi
Düşsen bile artık almam seni yerden

Bir mahkemede sanık önündesin;

Bu bahtsız gurur sevdada mıydı?
Yoksa sevda mı gururda?
Bir tutam yar saçlarında mıydı?
Yoksa ne arar değil mi saçlarında?

Ben sevdim diye mi oldu bunlar?

Sanki bahşedilmişsin bana, Rabbim'den
Yüzünde binlerce zambak
En güzel hediyesin bana verilen
Gözümde ne başkası ne geçmiş var bak

Gözlerin, güzleri...

Bak, tüm kapı ve pencereler kilitli
Anahtar olmak isterim bu derde
Açsan tüm gönül pencerelerini
Barıştırsam seni kendime

Tüm içimi döksem sana;

Aklımda kalan bir aşk şiiri gibi
Ve sendelenir bedenim;
Gözlerim gözlerine sarılınca,
Limanına ulaşır belki beyaz gemim

Lüzumsuz yere bakıyordu gözlerin

Beyaz gemimle denizdeyken
Gördüm kıvrım saçlı bir güzel
Kahve gözlerinde esir kalmak;
Bir düzine hazine sandığına bedel

"Alırım seni" dedim içimden

Ruhun geziyor sanki odamda
Her gece onunla uyuyor,
Sebepsizce hayaller kuruyorum onunla
Ve hep sırılsıklam aşık olmak istiyorum

Büyü mü sana bu hayranlığım?

Gözlerinde okudum bir mısra,
"Orman, hasretinden alev aldım diyordu;
Ve yağmıyordu bir türlü yağmur"
Birde resimler, anılar yanmış kül olmuştu

Ben aşkından zehir zemberek olurken,

Sigara hiç içmem normalde,
Ağzıma alkol götürmedim hiç
Bırak bu şiir içilmiş bir izmaritin,
Birde içilmiş bir kadehin yerini alsın

Bir yudum alayım yazdığım şiirden

İçimde hiç bitmeyen bir güz var,
Ve hiç bitmeyen sadece karanlık bir gece
Gözüme bakıp belki fark edersin sende,
Ama artık çok mu geç bilemedim bende

Çölde bir göl manzarası görmek gibi;