Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Hala körü körüne aşıksın
Bir âşık kadar da sevdalısın
Bunu ikimizde biliyoruz
Sözlerin beni hiç yanıltmasın

İnan yaptığım hatalar bile,

Ben ne çelik bir zırhım
Ne de hafif bir yaprak tanesi
Gönül varsa dağ olurum
Gerekirse de bir damla yağmur

Aşk hayatın baharıysa

İnsan evi olarak gördüğüne
Hiç bir şekilde çamur atmaz
O benim en güzeli mimari yapımdı
Tâ ki enkazında kaldığım ana dek

Ne soyut bir tuval

Benim olduğum vakit;
Bana emanettin
Şimdide diyorum ki;
Güzeller güzeli hatunum Allah'a emanetsin

Nasıl seviyorsun diyorlar;

Gözlerinde sonbahar var
Solan yapraklar uçuşuyor içinde
Yağan yağmurlar ne güzel kokuyor
Ve esen rüzgar beni sana bağlıyor

Kimdim ki ben senin gözünde?

İtirazların susturmaz beni
Kaç kere seni anladım,
Hastalığı belirsiz bir çocuğa
Teşhis koyan hekim gibi

İmkansızlıklara yürümeye varım

Herkes çiçeğin üstündeki beyazlığı,
Kar sandı
Çiğ kaplamış çoktan yaprakları
Sevende böyle yanılıyor

Hala ne kadar seviyorsun diye soruyor,

Şu dizlerin yatak olsaydı bana
Birde omzun yastık olsaydı başıma

Yıllardır sakalsız dolaşan ben,
Bugünlerde sakal bırakmış hasretinden

Her sevmiyorum diyen ciddi mi?
Öyle derken de sevilebilir aslında
Bir gününü anlatıyorsa
Bir de sana kızıyosa seviyordur

Sevmeyeni de bilirim seveni de

Heybemde yazılı onlarca şiir ve hikâye;
İçinde gözlerini aratmayan kelimeler yazıyor
Ben gülüşüne defalarca aşık olurken
Gözlerin beni sarhoş edip öldürüyor

Uzun ve zemini çiçekli bir yol,