Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Ölümüm de kalımım sen
Hiç bir sebep yok ki gidemem
Nasıl bir şeytansın sen
Öylece de bitiremem

Gökyüzü kadar masmavi

Sen karşımda öyle duruyordun
Aramızda bir okyanus vardı
İnan ki yüzmeyi hiç bilmiyorum
Sonu ölümse bile seni sevmeye varım

Seni düşleye düşleye gölgeler görüyorum,

Sanki bir evren;
Gözlerinde yansımamı görmek
Bu gönülde öyle bir taht kurmuşsun ki
Padişahları kıskandıracak cinsten

Bir sokakta ismin yazılı duvar buldum

Kır, kız, üz sen beni —
Ben kusurlarını örten gece olurum
Başından savma yeter ki,
Leyla’n olur, Mecnun’un olurum

Tenin benim biricik evim.

Gülüşünde ne çiçekler açıyor,
Gözlerinde esir kaldım,
Hemde bana o kadar yakınken
Sevmemek elde değil

Zaman geçmeden de sevilirsin,

Gözlerine son kez baktım,
İçindeki yansımama
Ve son kez düşlere daldım
Nasıl bir meçhul bu sevda

Bitap düşmüş halimde,

Gözlerinin içinde binbir cevher
Ve binbir çiçekten hazine
Gülüşünde ise bir liman
bir tebessümünle aşıklar göz göze

Esiyor yel seni bana hatırlatacak şekilde

Güz döneminin ortasındaydım,
Garip bir şekilde bir papatya açmıştı,
Soluk ve sararmış yaprakları ile,
Galiba o da beklemenin bir kurbanıydı

Bir kiraz çiçeği açmıştı sonbahar da

Ben bir şiir olsaydım
Yine şairim sen olursun
Bir bayrak, toprak olsaydım
Ülkem yine elinde olur

Yerdeki toprak olayım

Her gece rüyamda görüyorum;
Gözlerini ve o ölüyü dirilten gülüşünü
Sımsıkı sarılıyorum sana ama
Rüyaymış diyorum her uyanışımda

Sevdamı bir gece yarısı doğaya anlattım;