Harun Ertaş Şiirleri - Şair Harun Ertaş

Aramızda bir dört mevsim var
Dörtünde üç ay
Kavuşmak beklemekse yâr
Bekle ve gör bak

O Yaz asla gelmedi,

Geceyi delen bir ciyaklama gibi, içimde susturamadığım yaralar konuşuyor
Geceleyin parlayan lambam,
Sadece bir odamı aydınlatıyor

Yas tutmuş bahar gibiyim
Meyve vermiş ağaçlarım

Gökteki yıldızlara bile seni anlatan
Uykusuz kalan beni nasıl vazgeçirdin?

Bir ambulans ile sevk edildi,
Ve varamadan bitti sana sevgim

Asya'yı ve Avrupa'yı ayıran bir ülkede
İstanbul gibi bi' şehri birleştiren boğaz
Yeni seni düşlediğim sessiz bir gece
Ama birbine kırgın iki bedeniz

Yıldızlarda uzaktı birbirine

Beni senden alacaklar,
Uzaklaştırıp getirmeyecekler
Toprağa gömecekler diye,
Ödüm kopuyor

N'olur pamuğum şekerim

Yine bir sabah uyanınca
Gülüşün bile esir kalmaz
Gözlerin içimde bir uhde
Artık gelsen de önemli değil

Solumda solan bir dal gibi,

Ölüm döşeğinde olmak gibi
İstemediğini söylemene rağmen,
Hala ilk günkü gibi bekliyor olmak
Yazık mı yoksa aşık mı diyelim?

Ne sözler, ne şiirler taştı heybeme

Belki birini sevmişimdir
Belki birinden hoşlanmışım
Ama inanın o benim ilk aşkım
Bu yüzden de bunca şiirin sahibi

Bir mezarda gömülüysem bile

Herkes yakın olmak ister,
Bir kum tanesi kadar yakın
Gözlerimin gözlerine baktığı gibi
Yârine sırılsıklam aşık olmak ister

Unutma ki, yıldızlar gibiyiz

Hatalarımın gölgesinde kayboldum;
Şimdi ışığını istiyorum
Bu karanlık sessiz sokakta
Beni bul diye

Kelimelerim yetersiz belki