Karanlık yine bir gece
Her yer sessiz sedasız
Bir ışık vardı odamda sadece
Anıyorum seni yazdığım 40. Şiirde
Hala aklımda;
O geceyle başlamak istiyorum şiire,
Hani “iyi değilim” dediğim gece...
Düşmanımın bile yanımda duracağı-
Ama senin gitmeyi tercih ettiğin gece.
Duvarla tavana baka baka;
Al yine bir sabah uyandım aniden
Neden, neden sen söyle Alime'm
Güz daha dalda solmamışken
Kırıldı elimdeki birçok kalem
Laleler ile kapına gelesim var birden
Bana bir adım ötedesin
Ama sana ulaşmak imkansız bir mecra
Bir gelip göresim var
Ama bir gökyüzü kadar derinsin
Sana aşkın portresini çizsem,
Gerçekten başkaları var,
Başkalarını özlediğimi sanıyor
Gökte milyarlarca Yıldız varken
Yalnız onu dileyeceğimi hiç anlamıyor
Geceleri yıldızları izlemek gibi
İnsan yanında olmayanı da sevebilir,
Hiç gelmeyecek bir geleceği de
Benim sinemde bir kahve gözleri var
Bir de can veren gülüşü
Gurur diyorlar bana...
Güzel seviyorsun diyor utanmadan
Birde birde gözlerime bakamadan
Ben onun gönül yası yarası
Ah bile nazlanıyor hala bana
Şu sur duvarlarına ulaşıyor
Anlıyorum artık... Anlıyorum
Bana karşı bu sismik hislerini
Ne uzakta ne yakındasın artık
Arafta gibi ama ölmekten daha meçhul
Gölgem gölgene düşse
Hala beni sevmedin diyor
Gözlerim kan akıtsa bile
Sadece iyi olduğunu bilsem o bana yetiyor
Hala unutmadın mı diyenler var.
Sana yazdığım şiirleri,
Kafamdaki evin duvarına yazdım
Sahibi geldi, silmeye kıyamadı
Sen nasıl bir fırça ile sildin?
O sanatçı benim ahali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!