Batıdan medet uman ne Türk’tür, ne de Kürt’tür
Düşmanca kiralanmış, tapusuz devre mülktür
Vatanını satana, alan da adam demez
Mâbadından damga yer, geri gelir külüstür
Vatan nedir bilmeyen, bayrak hazzı bilir mi
Meftun oldum biçare ne solum var ne sağım,
Ateş sineye düştü kavruldu ciğergâhım,
Bedenimde zelzele ruhumda şok, ihtilâl,
Mevsimlerimi sarsan bir iklime tutsağım.
Aşk şarâbı lezzetli bağlar seni güzele,
Meyhâne ehli zevat geceye uzanırken-
Çakır keyf kulaklara bir âvâz düşüverdi.
Dükkânın kepengine demir testere çeken;
Hırsıza selam verip ne çalıyorsun dedi?
-Keman sanatçısıyım, yetiştim çok küçükken-
Çocuk olmak bayramda,
kalpleri bir ok gibi,
delip geçmek
ne güzel.
O bir devrandı geçti,
hayâlde çocuk gibi,
Derdi gamım, pür nur imiş cânânım, sineme aktı,
Döküldüm ayân oldum, sırrı aşk benden çok uzaktı;
Yoruldum cehl-i tavrımdan ah' şem-ü pervâne oldum,
Hevâ-i hevesim beni enkaz-ı aşkta bıraktı.
Dediler ki hırçın gönül hercâî, benden ıraktı;
Yine yaman esti bu mevsim poyraz,
Acı nidâlarla can’a kastın ne?
Her esip geçerken koyduğun araz,
Bu kez ağır gelir göğsüm üstüne.
Dardayım semtimde yoktur itiraz,
Çeşitlilik Mevlâdan ne önü var ne ardı,
Masa kuruldu amma kâğıdı Âdem kardı,
Eşitlik isteseydi insana yetki veren-
Hesap günü îman da derece aramazdı.
Evvelce çok temizdi kirlenmezdı sevgiler,
Minicik bir seyirle aşklar şehvetlenirdi,
Çiftler sözünü keser ''Kavli Mehir' ederler,
Bahçedeki arsada âşıklar 'ev'lenirdi.
Şimdiki büyük aşklar fırtına ile başlar,
Kimi eş bahtı açar, kimisi tahtı yıkar
Kimine dalak yetmez, hülleli nikâh yapar
Kimi boşanmak için kadıya rüşvet verir
Kimi tenler uyuşmaz dışarı takla atar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!