Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

“Gelmiyorlar, gelseler, gelecekler…”
Sudan sabundan bahaneler
Yıllar yılı kıpırdamaz yerinden
Gelende kusur görür; neler, neler…

26/4/2013 09:05

GERÇEK HAYAT

Sanma sakın şu yaşadığın hayatı,
Doğumdan ölüme kadar ki zamandır.
Ömür bitsin istemez insan fıtratı
Gerçek hayat, bir nefes verimlik andır.

GÖKTÜRK 2

Ey! Türkoğlu; korku nedir bilmez hiçbir Türk
Güven duy ki kendine, ne çekin ne de ürk
“Yüksel Türk…” diye hedef gösterir Atatürk
Slogandı belki dün; “ İstikbal Göklerdedir ”

Ne oldu değiştirince
Giden Musa, gelen Musa
Hesap ettim ince, ince
Giden Musa, gelen Musa

Bilmiyoruz ki geleni

GELEN MUSA

“Gelen gideni aratırmış” derler
Gelen Musa aratmadı gideni
Fayans oldu koridorlarla yerler
Gelen Musa aratmadı gideni

“GEL” DE ÖĞRETMENİM

Mümkün değil, inan anlatmak seni
Gün olur annesin, gün olur baba
Tek arzun iyi yetiştirmek beni
Ne yapıp ettin bağladın kitaba

Beyaz yüzlü güzel melek
Gadan belan bana gelsin
Ömrüm sona erene dek
Gadan belan bana gelsin

Burcu burcu kokar tenin

Gönlümü saldın da derde
Döndürdün başımı felek.
Bakmadan halıma bir de
Yükledin sırtıma şelek.

Dert bir değil biri desem

Pır pır uçan gönül kuşu
Sende bir gün vurulursun
Hayat ki bir uzun koşu
Ömür yetmez yorulursun

Karlar düşer toprak dama

Dal budak esirgemeyip gözünü
Bir daldan bir dala konuyor gönül
Ne zaman ki görse yârin yüzünü
Lal olup öylece donuyor gönül.

Leyla’yı arayan Mecnun’dur hali