Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

ÇAY İÇELİM

Hazırladım semaveri
Gelin dostlar çay içelim
Atalım tüm kederleri
Gelin dostlar çay içelim

ÇEKTİREN SEN, ÇEKEN BEN

İnan ki ben beni bildim bileli
Çektiren hep sensin, çekense benim
Aşılmaz sandığın nice engeli
Sektiren hep sensin, sekense benim.

Yüz yıl değil binlerce yüz
Yıl olsa da kurulalı
Genç ve ihtiyar hepimiz
Cumhuriyete sevdalı

Doğu batı ayırmadan

İki sözde bir “ben” diyen
Cin olmadan adam çarpma
Malumdur bizce hikâyen
Cin olmadan adam çarpma

Öğren önce dinlemeyi

ÇOK CAHİLİM

“ Biz emaneti göklere, yere, dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten kaçındılar.
Zira sorumluluğundan korktular. Ama onu insan yüklendi.
İnsan bu emanetin hakkını gözetmediğinden cidden çok zalim çok cahil bulunuyor.” Ahzap 72

Sıkı tutmazsan işini
Dökersin sonra dişini
Hayal edip geçmişini
Anarsın… Demedi deme.

Her şey para değil elbet biliriz
Fakat adalet istemekte mi suç?
Yardım iste ilk önce biz geliriz
Sence aşkla hizmet etmekte mi suç?

Gözümüz yok; şunun, bunun cebinde

Hakikati söylemeye
Mangal gibi yürek gerek
Bina inşa eylemeye
Temeliyle direk gerek

İş çığırından çıktığında

Yağan yağmurlar rahmettir toprağa
Akar, akar yarıkları doldurur.
Bir kez nazar et çiğ düşmüş yaprağa
Dersin ki; O, olmazları oldurur...

Anneciğim baksana
Dışarda kar yağıyor
Sobaları yaksana
Dışarda kar yağıyor.

Yazlıkları koyalım