Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

ÖTESİ VAR MI?

Elbet bir gün beni sende
Ararsın… Ötesi var mı?
Bin kişiye aynı günde
Sorarsın… Ötesi var mı?

YA İSTİKLAL YA ÖLÜM

YA bir olur güçlenirsin
Korunursun düşmanlardan
Ya da tuz gibi erirsin

Sözümü atma yabana
Azda olsa öz söylerim
Kulak ver anne, babana
Uzatmadan tez söylerim.

Çok söylemişimdir belki

Boş kalacaktır elin
Çekmez isen zahmeti
Bilmem ne olur halin
Görmez isen rahmeti

Mal seninse de yeme

Halkların kardeşliği falan-filan
Ustaca uydurulmuş onca yalan


Ne kadar yem atılmışsa yutmuşuz
Halkçı masallarla uyutulmuşuz.

Nedir sende ki bu telaş
Hiç kimseyi görmez gözün
Ömür biter yavaş yavaş
Ne bahar kalır ne güzün

Sanma sakın daha erken

NEM KALDI?

Her derdini çekerdim de
Çekecek halım mı kaldı?
Gonca güller dikerdim de
Dikecek dalım mı kaldı?

…
Mezarda kan terliyor babamın iskeleti;
Ne yaptık, ne yaptılar mukaddes emaneti?
Ah, küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap;
Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılâp…
N.F.K

Kaf dağında aşk okuyla vurulan
Yüreğime; birde sen vur, ne yazar?
Yıllar yılı dilden dile duyulan
Şu halimi; birde sen gör, ne yazar?

Hangi çiçek susuz kaldı solmadı?

Bakma tenimin kara oluşuna
Sana vurgun yüreğim var içinde
Dinle, şahit ol aşkla vuruşuna;
“Söylemedin sevdiğini niçin” de