Ayşe Uçar Şiirleri - Şair Ayşe Uçar

kuş dilini ezbere bilir sokaklar
rüzgârlar kuru otları savurarak eserken
kurumuş dallar baharın ihanetinden boyun büker
sonra bulutlar gri bir örtüyle örter göğün mavi pencerelerini
yüzüm düşer kayan yıldızlar gibi gecenin en siyahına
gözyaşlarım ibrişimden incecik

ateşli bir hummanın yanadardağı zihnim
alevden bir sarmaşığa tırmanıyor kalbim
hayatın tüm soğuk algınlıkları binmiş tepeme
sürünceme içinde uzayıp gidiyor vel velesi
kopası günler

kalbim sustuğun zaman
efsunu silik kömür karası bir gün doğar
mucizesi kıt sıradan hayatlara sıradan yolculuklara
havası batasıca dünyanın simsiyah boşluğuna düştüğünde
incinen ruhumun yangınından haberin var mı

sustuysam
sana çok şey anlatıyorum aslında
ama dile getirmiyorsam da kırgınlığımdandır
kırgınlığım ise bil ki
incinmişliğim-
dendir

gecenin taşları yerine otururken
sarı sarı odaların tesellisi ah! lavanta tütsüsü
pencere aralığından savrulup uçan günler
seceresi kayıp zamanlara atın beni
bir uçurum dibinde tutun
s o n r a

ah! yâr
bu sokaklar bu şehir yorgun evler
kurşunlanmış duvarlardaki isli deliklere benzer
yalnızlık fışkıran kalabalıkların çoğul adımlarını
kucaklar gün boyu

zaman su
sarışın denizlerin üstünden havalanıp
pencereleri yüz yüze bakan evleri teğelleyip eteğine
bir ağaç annesinin gövdesine filizlerini sarmalayarak
gecenin siyah zülüflerini atıp omuzuna
şehrin kirli çoraplarını kedilerin patilerine

yağmurun nemiyle gürbüzleşen tohum
rüzgârların fısıltısıyla çılgın çılgın raks eyleyen çoban püskülü
nazlı nazlı bahara yürüyen tozlu patikalar
göğsünüzde sığınacak
bir yer var mı

çığırtkan rüzgârların uğultusu kapıda
güz gelmiş balkona tılsım yağmurları serpiyor cama
durgun nehirler akıyor yüzümün ince yollarından
önümde duruyor karanlığın somurduğu ışık
ah! düşünmeden susacağım
önümdeki kağıda

güneşin gözleri uzanırdı
cennetten bir ırmak gibi yemyeşil vadilere
çiçekten bir masalı andırırdı ülkem
sabahı muştulardı bolca aydınlık
alın terinde emeğin taze meyvesi
kulakları çınlatırdı umut türküleri