Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Çıktım zivaneden döndüm deliye,
Ben razıyım haktan gelen çileye,
Çok çile çektirdin sen bu köleye,
Yedin beni yedin katilsin dünya.

Bu garibi türlü hayale saldın,

Kendi iki ayaklı yılan olduğunu bilmez,
Anlamaz dinlemez imana gelmez,
Hesatın içindeki şeytan ölmez,
Yılanın içinde yılanı gördüm.

Yalanları ile kendini süsler,

Suçsuzlara suçlu gözüyle bakar,
Durduk yere masum yuvalar yıkar,
Saray olsa Cennet olsa ne çıkar,
Eğerki böyleyse yıkılsın dünya.

Aslan yuvasında çakal yatıyor,

Parası olanda çok olur akıl,
Yok ise üç kuruş yoksa para pul,
Ömür boyu hep olursun kula kul,
Neylesin garibim ne yapsın yoksul.

Nere gitse engel çoktur önünde,

İnsan çeşit çeşit yer damar damar,
Arsızın suratına vursanda şamar,
Vursana Eşşeğe altından semer,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Yanar döner görür ise balyayı,

Yerini bil biz insanız sonuçta,
Hain seni görüyorsa en uçta,
Eğer dostum yoksa elde avuçta,
Sen sen olda zalimlere eğilme.

Dün dünde kalmıştır yarınlara bak,

Ben bıksamda usansamda geçimden,
Kesilse kısmetim ölsem açımdan,
Hiç tenezül etmek gelmez içimden,
Haine nanköre minnet etmemki.

Ukala maskara cahil gerici,

Eşek yine eşek olsada altın semeri,
Ben tanımam nankör şeytan damarı,
Ağır olur Yüce Allah'ın şamarı,
Her şey Haktan kul dediğin nedirki.

Gerçek varken neden dümen çevirem,

Ahmaklara söz söylesen nafile,
Dere tepe dümdüz gelir cahile,
Peynir gemisi yürümezmiş laf ile,
Kuru kuru tantanadan ne çıkar.

Yalancıdan gelen hayır gerekmez,

Korkup kaçma asıl gerçek yılandan,
Benim korkum iki ayaklı olandan,
Arıda olsa kimse yemez balından,
Zehir saçar iki ayaklı kör yılan.

Kural tanımazlar tutar tarafı,