Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Benim garip sılam ana vatanım,
Bir zamanlar orda geçti hep anım,
Erde olsa geçte olsa ölümdür sonum,
Yine gideceğim Çayır Köyüne.

İnkar edilirmi bir lokma ekmek,

Dünya derya hayat gemi,
Yok tadı düzeni demi,
Harbi insanı ehli adamı,
Çok aradım bulamadım.

Aç gözlüler gözler cebi,

Kimi atar tutar kimisi satar,
Doğrunun dürüstün gemisi batar,
Fırsatçı can dostlar pusuya yatar,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Bu gün sevdiğim dost kalkmış tersinden,

Hiç eski dost ile olurmu savaş,
Kör desem değilsin aç gözünü şaş,
Sana tek tavsiyem yavaş ol yavaş,
Ne bu afra tafra çalımın kime.

Nedir bu isyanın nedir bu faktör,

Dünya kendininmiş gibi benimser,
Zenginliği hayel eder anımsar,
En sonunda sonu olur karamsar,
Rezile rezillik başında bir taç,
Çalsa çarpsa rezil hırsız yine aç.

Hep çağlarım farkım yoktur ırmakla,
Durur hayat gitmez hayel kurmakla,
İşim olmaz benim kalpler kırmakla,
Anam ne olur daha beni doğurma.

Komşusu açken kendisi tok yatanlar,

Dostlar bal yapacak arıyı bilirler,
İyi günde neyin varsa alırlar,
Dar gününde acımasız olurlar,
Şaşkın şaşkın döner durur garip kuş.

Görür güler geçer senden haz almaz,

Balda aksa balda tastan tabaktan,
Ne akşamdan haz alırım nede sabahtan,
Hergün başka başka olur kurtulmam şoktan,
İnsanlar acayip dünya acayip.

Para pulla adam adammı olur,

Atma satma dostu bırakıp gitme,
Önce adam ol aç gözünü köretme,
Vardır ölüm hal hatırı sor etme,
Dostluk budur dosta giden yol budur.

Sahte dostlar umursamaz hep satar,

Sarayında köşkünde olsa tınlamam,
Haksız kim olursa olsun yanlamam,
Bir şey anlamadım dahada anlamam,
Dünya gözü olanın olsun istemem.

Neyi kastedersin istemem derken,