Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Görer gözlerimiz tanık istemez,
Meydan haksızındır kimse sus demez,
Suçlunun üstüne kimse gidemez,
Kuvvetliye kimse karşı koyamaz.

Dinmiyor sancılar halimiz naçar,

Lapa lapa yağdı her taraf doldu,
Çocuklar soluğu dışarda aldı,
Kar topu oynamak eğlence oldu,
Kocaeli'yle İstanbul'a kar yağdı.

Sekiz ocak yıl ikibin onüç,

Gelir geçer günler ömür bitince,
Kapanır gözlerim vadem yetince,
Kabir denen dar mekana yatınca,
Asıl kıyametim öldüğüm gündür.

Ölüm Haktır Haktan arama neden,

Bir söz vardır kendi düşen ağlamaz,
O imiş bu imiş beni bağlamaz,
Anam hariç kimse benim için yürek dağlamaz,
Beni benden başka anlayan olmaz.

Gitti gelmez o iyi gün dostları,

Ceylan gözler kurşun gibi yaralar,
Deli eder kaşındaki karalar,
Nedense bu ara açık aralar,
Bir güzeli sevdim aşk yaktı beni.

Hasta oldum sırma sırma saçlara,

Savrulursun rüzgarınan yelinen,
Yanarsın tütersin ateş külünen,
Günmü geçer diken biten gülinen,
Bahtım kara ölmeyince dert bitmez.

Sıkıntılar iplik iplik düğümlü,

Benim aklım bana yeterde artar,
Seni dürüstlükte yüzde yüz tartar,
Herhalde dallama suçunu örter,
Hele bak şu bana akıl verene.

Fırsat bulsa nankör asla etmez af,

Sen nasıl adamsın nasıl insansın,
Dürüst olki herkes adını ansın,
Lanetsin sen her sözünle yalansın,
Akrabam olmandan utanıyorum.

İnsanlığı ayak altına aldın,

Doğru dürüst olursan derler yalaka,
Bitmez koğu gıybet ne bu alaka,
Anlamaz anlatsan nankör salaka,
Bir acayip akıl almaz insanlar.

Varsa elinde herkes peşinde döner,

Bak sarhoşa bekler durur köşede,
Ondaki keyif yoktur Ağa Paşada,
Alkol durmaz durduğu gibi şişede,
Çoktur bizde alkol kabadayısı.

Gezer sarhoş eşşsiz dostsuz yârensiz,