Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Dünya genişde olsa haine dardır,
Öyle insanlar varki şeytana yârdir,
Her toplumda bir kaç tane vardır,
İçi hesat dışı Maymun İnsanlar.

İçimde sızlayan derin yaramdır,

Dar günde belli olur dost ile düşman,
İyi düşün sonra olmadan pişman,
Gayrete engeldir zorluğu aşman,
Çile dert yüklenir suskun kalana.

Ben kendim örneğim gerçek tanımdır,

O güzel duruşu kara gözleri,
Yol ver dağlar yol ver yara gideyim.
Hep aklımda deli ediyor sözleri,
Yol ver dağlar yol ver yara gideyim

Düzen bozuk elden birşey gelmiyor,
Fakirin yoksulun yüzü gülmüyor,
Fayda etmez desemde böyle olmuyor,
Meçhuldur gidişat bana hoş gelmez.

Boynum bükük içim yanar kan ağlar,

Olan şeyi bu dünyada yaşarsın,
İçki aleminde içip coşarsın,
Kendinden haberin olmaz koşarsın,
Ayılınca foyan çıkar meydana.

Kendi söyler kendi dinler ne fayda,

Düştüm kalkmaz için çare ararım,
Nedense gereksiz kalbler kırarım,
Lüzumsuz boş yere kendim yorarım,
Ne yapsamda deli gönlüm uslanmaz.

Bir gün gelir dünya beni faniler,

Meçhul bir hayatta mecbur yaşarsın,
Acırsın hep acınacak hale düşersin,
Derimki; dostluğun gülü yeşersin,
Uğraşma nafile cahil anlamaz.

Üç günlük ömürde kalp kırmak nedir,

Çıkarına ters düşünce kaçan,
Can dostuna yaralar açan,
Sap yiyipde saman sıçan,
İki ayaklı öküz çoktur.

Aç kalınca ota koyulan,

Türlü hayellere umuda bağlar,
Leylamı görmesem içim kan ağlar,
Kalbim küt küt atar ser çeşmem çağlar,
Zordur aşık olmak işte aşk böyle.

Çaresiz aşıklara okuyor ferman,

Bitmez çile ömür gelir yarıya,
Kimse bakmaz bal yapmayan arıya,
Maskara olursun çoluk çocuk karıya,
Dost kim düşman kim düşte öyle gör.

Var gününde ağam paşam diyenler,