Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Bu dünyada iki çeşit aptal var,
Bir ser çeşmeli diğeri davar,
Şeytandan şeytandır şeytanı kovar,
Görmez hiç kimseyi kör olur aptal.

Serinden aptala oluurm hasta,

Aptal kızım seninle evlenen yanar,
Seni ehli kamil bir bayan sanar,
Ukalalık sende marifet hüner,
İnsanlıktan yoksun kör aptal kızım.

Aptalın kızın adı Feyza Kayadır,

Dost dediğim iç bağrıma bastığım,
Bana düşman olduğu benim yastığım,
Bazen kederlenip bazen küstüğüm,
Senin için değmez anladım dünya.

Terazi değilim tartıp alayım,

Geldim gördüm seni yendim diyemem,
Helal durur iken haram yiyemem,
Zalimleri zorbaları hiç sevmem,
Fani dünya senden birşey anlamam.

Hainlere verdin cennet sarayı,

Hep geldin üstüme kasavet çektim,
Ağladım gözyaşım toprağa döktüm,
Yalan değil dünya ben senden bıktım,
Ben sana kendimi anlatamadım.

Bırakmaz yakamı vay zalim kader,

Bir kız kardeş dördü erkek,
Hep derler Veysele ürkek,
Dobra sözlü değil korkak,
İnsan olan kör olmaz ki.

Yalancının kör meydanı,

Bir insan dünyaya geldiyse meğer,
Dost olur dostluğa boynunu eğer,
Şimdikiler para mal mülkü sever,
İnsanlığı örnek alsın isterim.

Neler vardır daha daha niceler,

Şu imiş, bu imiş insan ayırmam,
İnsanlık yolunda yürürüm durmam,
Nerelisin diye asla hiç sormam,
Yücel Abim neden bana darılmış.

Kalbimde, özümde insanlık derin,

İstemem seyahat var ise hayat,
Var ise bir lezzet var ise bir tat,
Sevene sevilmek sevmekte sanat,
Gönlüm isteği başkadır başka.

Olmasın ekmeğim olmasın suyum,

Bende şu dünyaya gelmişim fakir,
Yinede halime ederim şükür,
Yoksulluk üstümde gölge bırakır,
Görmez bizi dümdüz geçer bayramlar.

Uzak eşim dostum vermez bir selam,