Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Neyleyimki malı mülkü parayı,
Bu düğnyada tek varlığım Ailem.
Hasta olsam onlar sarar yarayı,
Bu dünyada tek varlığım Ailem.

Yokluğu kır bayır varlığı ova,

Gözü dönmüş dünya malı uğruna,
Gel haramı layık görme yavruna,
Merhem bulamazsın dinmez ağrına,
Helal yemez haram demez vurguncu.

Her olur olmazı yutma lop diye,

Geçtin gittin Ankara'ya,
Parlementoya Çankaya'ya,
Dönmedin daha buraya,
Vekil dayı vekil dayı.

Bağlandın kaldın bir tuşa,

Tilki fırsat bekler dağlar çakallı,
Hacılık zor iştir sahte sakallı,
Sen seni kendini görme akıllı,
Akıl vardır akıllardan üstündür.

Küçümseme insanlerı hor görme,

İşe gitmek için erken uyandım,
Kazmayla küreği elime aldım,
Kürek bana ben küreğe dayandım,
Akşam yorgun düştüm tutmaz dizlerim.

Be zavallım çok çalışmak neyine,

Hiç yılmadı gerçek yılmazdı adı,
Amansız hastalık senide yendi,
Yıl iki bin altı aralık yedi,
İkibin altıda öldü Yılmaz'ım.

Bence evlatımdan hiç yoktu farkı,

Geldim dünya sana bir gün gülmedim,
Yaşıyorum ama bir haz almadım,
Yaşayan ölüyüm ama ölmedim,
Zalim dünya sende yorgunum yorgun.

Dünya bir acayip insanlar çeşit,

Çoluğa çocuğa rezil etmeden,
Dünya acımasız ömür bitmeden,
Yüce Tanrım bu dünyadan gitmeden,
Verirsen ver yoksa al bu canımı.

Gözüm yok ne saray nede konakta,

Kaşla, göz arası ölüm fermanı,
Baltayla, motorla kestik ormanı,
Önler erozyonu, canlar dermanı,
Gayret nedir beyler zorlar ha! zorlar.

Düşün yedi nokta dörtlük veride,

Seni anlatmakla bitmez kelime,
Vatan için razı olur ölüme,
Dokunmayın benim nazlı gülüme,
Önce vatan dedi canım askerim.

Anası, babası, birde sılayı,