Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Büyümüşte küçülmemiş köstebek,
Tırmalar toprağı çıkarır höbek,
Akıldan zorlusun duy koca bebek,
Taş yerinde ağır Süleyman amca.

Uzar ama göğe değmezmiş kavak,

Taş ettin kalbimi yaktın ciğerim,
Bilmem benim sende varmı değerim,
Bilsende bilmesende seni överim,
Gece gündüz hayel ettim ben seni.

Luzumu olmayan yola baş konmaz,

Bana dokunursan yakar yıkarım,
Nil nehrinden frattanda çoşkun akarım,
Çıldırırsam zivaneden çıkarım,
Akıllı ol dostum bana dokunma.

Eğerki yokise parapul cebte,

Kim dosttur kim düşmandır kim bilir,
sanmaki bu dünyada zalimler kalır,
İnsan bu kadarda kadersizmi olur,
Ne şerefsiz varsa bizi buluyor.

Zalime fırsat verip alçağa düşmen,

Nakil ikameti nerden düşündün,
Sebeb nede kızılcına taşındın,
Düştün gözden rant peşinde aşındın,
Yiğit Ali'm yazık sana yuh sana.

Aldın ikameti üç beş saf ile,

Düşenin dostu olmaz herkeste horlar,
Kader şansım beni zorlar ha zorlar,
Tufan fırtınalar eser rüzgarlar,
Yolunu kaybetmiş deli gibiyim.

Bağırsan haykırsan kimin nesine,

Uyanık da olsa aklı kendine yetmez,
Kalbinde kinle garezi bitmez,
Alırsa kokuyu yanından gitmez,
Çoktur iki ayaklı kuduz köpekler.

Bekler dar gününü çırpınıp durur,

Bilmem giresunu çokmu özledin,
Mustafa amca bu günümü gözledin,
Bu kadar ne vardı kendin gizledin,
Dön geriye dön gel Mustafa amca.

Anlaşılan çokmu sevdin orayı,

Tapar mala mülke gerçeği görmez,
Sevaba hayra kendini yormaz,
Burnu havada gezer selamda vermez,
Aç gözlü zalimdir varlık babası.

Hep yükselir büyüdükçe küçülmez,

İki ayaklı yılanla çuvala girilmez,
Hiç affetmez seni satar yorulmaz,
İki yüzlü insana fırsat verilmez,
Akıl mantık sende uyan be dostum.

Hep söylerim kendi düşen ağlamaz,