Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Her zaman bu dünya zalime cennet,
Mert dururken namerde edilmez minnet,
Asıl gerçek budur farz olan sünnet,
Yazık günah yazık diyen olmazki.

Kimse ortak olmaz benim acıma,

İki elimi birden açtım havaya,
Gece gündüz hep başladım duaya,
Sağlık huzur gelsin diye yuvaya,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

Sabır sabır yeter bittim tükendim,

Olmazsa olmazmı dünya dumansız,
Defol derim gitmez arsız amansız,
Gizli düşman sade farkı dümensiz,
Dumanı burnumdan çıkar sigaram.

Yıllarca dumana yaptım yatırım,

Sürünen fakirler yaşayan zengin,
Mezarlıkta kabir değildir engin,
Böbürlenme koçum belkide son gün,
Bilki bir gün sıra sana gelecek.

Orda para geçmez doğruluk geçer,

Kör sağırı sağır körü kandırır,
Dünya ateşe yansa sanma söndürür,
Ne kendini nede seni ondurur,
Birde adammış gibi sırıtır sürtük.

Hainlerde gölge silahtır para,

Herkes bir uğraşı yapar eşinir,
Veyselimse garip garip düşünür,
Titriyor ellerim olmuşum sinir,
Garip halim şu bendeki şansa bak.

Kısmet ile şans hep güler zalime,

Dünya yaşamında üretme zoru,
Kör diye kör bakıp, hor görme körü,
O da bir insandır, bizlerden biri,
Gelde şu dünyayı fazla dar etme.

Eğer ki kendinde varsa öz güven,

Yer Çayırova Yenimahalle,
Şımarık bir tavır küfürlü dille,
Durağın camına vuruyor sille,
Nerden çıktı üç tane zamane piçi.

Sence hoş mu devlet malını kırmak,

Fark etmezki evlat evdeki karım,
Şaştım kaldım bende ilginç bir durum,
İnsanları sevmek en büyük carım,
İnsana insanlık fayda etmiyor.

Kötüyü tutarlar iyiyi dışlar,

Çoğu kendin bilmez sevmem der Kars'ı
Sanki kendi almış dört dörtlük dersi,
Çok olur mert insan düşünme tersi,
Harbi gerçek insan var Yücel abim.

Yücel abi seni tanımam fazla,