Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Kimileri açtır kimi tok yaşar,
Nedense dost dostun kuyusun eşer,
Şair öfkelidir bu hale şaşar,
Akıl mantık dışı şu hale bakın.

Bükük boynum elim kalır böğrüme,

Erlere Pirlere kurban olurum,
Bir ölürüm binbir defa gelirim,
Onİki İmamların yoluna ölürüm,
Alevi olmaktan gurur duyarım.

Ne ararsan bizdedir bilimle ilim,

Bir gün öleceksin bir gün mutlaka,
Can yakma kimseye çektirme yaka,
Sinek gibi konma derim her boka,
Dürüstlük insanda altındır altın.

Ölüm vardır seni beni ayırmaz,

Müslümanım deyip kendinden geçenler,
Ölünce kendine cennet açanlar,
Yaşarkende hep ölümden kaçanlar,
Allah bilir asıl yaşam burdadır.

Varsa kim görmüşki öbür dünyayı,

Senden birşey anlamadım be dünya,
Nedendir sebebi diyorsan niye,
Yaşananlar gerçek değildir rüya,
Senden birşey anlayana aşk olsun.

Yalancılar iki yüzlü aynadır,

Seçimler biteli geçti seneler,
Dertler dert üstüne artar yineler,
Hasta yatağında durmaz iniler,
Ankarada dayım bizi unuttu.

Yanıyoruz içten kıvılcım kiprit,

Ne haldeyim aygın baygın gezerim,
Hazin hüzün yaşar dıram yazarım,
Suskun kalır ben kadere kızarım,
Hiç gülmedi kader bahtım karadır.

Tilki çakal çalar çarpar pay eder,

Veresiye alana sanki verir sadaka,
Asar suratını anlamaz şaka,
Ben değilde herkes çekiyor yaka,
Aklım almaz bizim Aydın marketi.

Tas tencere satar benzer çarşıya,

Kendi elimle kendim günah işlerim,
Azı bulamazken çoğu düşlerim,
Sonradanda of çekmeye başlarım,
Azdır taştan taşa vursam ben beni.

Şunu bilki insan oğlu nankördür,

Efkârlanır dertli dertli yazarım,
Dertlerimi hece hece dizerim,
Mecnun gibi çölden çöle uzarım,
Beni benden alır gider sevdası.

Bazen beni cennetine götürür,