Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Asırlardır Ehlibeyt'ten beri,
Hep bizi dışlamış yobazın körü,
Şimdi ise olsan ne olur bir sürü,
Bir ölür bin geliriz bize az gelir.

Sivas'ta Madımak'a ateş basanlar,

Çocuklara fırsat verme yüz verme,
Gelecek yarına duvarlar örme,
Artık yeter gayrı benide germe,
Yeter hanım kendine gel kendine.

Aklım almaz saçma sapan haltına,

Arkasını çalıya koyar adını deliye,
Her zaman her yerde hazır belaya,
Şaşkınlığım oda Allah kuluya,
İçten haset hesat kurnaz şebelek.

Bilemezsin gerçekten adam sanarsın,

Yeter be yaktın canımı,
Şaştım dondurdun kanımı,
Zindan ettin o günümü,
Git başımdan küçük şeytan.

Sözde çocuk derler bebe,

Ne demek bir işi tersine yapmak,
Haine has namert elini öpmek,
Yakışmaz insana insanı satmak,
Yerde kalmaz çıkar mazlumun ahı.

İnsanlar acayip bilmem ne işse,

Bahtım kara bunca yükü taşırım,
Kendi elimle kendi başımı kaşırım,
Buz bağladım ağustosda üşürüm,
Bitmez dert eklenir dertler üstüne.

Geçti gitti kimler öldü kim kaldı,

Dostsuz dünya boştur ayrı yol tutmam,
Sözlerim kanundur Sözümü yutmam,
Kim ne derse desin dostu unutmam,
Düşmana inat dostum için yaşarım.

Darıldığım çeşmeden kırk yıl su içmem,

Yaratılmak yaratmak Allahın işi,
Ölüm bir anlıktır olurmu yaşı,
Ne ise o olsun her şeyin başı,
Yoksa derde derman ölüm son çare.

Kimse istemez bu dünyada ölmeyi,

Her zaman bu dünya zalime cennet,
Mert dururken namerde edilmez minnet,
Asıl gerçek budur farz olan sünnet,
Yazık günah yazık diyen olmazki.

Kimse ortak olmaz benim acıma,

Kırar keser atar tutar boş meydan,
Geçer derelerden geçemez çaydan,
Ne yapsan ne etsende vazgeçmez huydan,
Yedisinde aynı olan yetmişinde düzelmez.

Helede bu nesilden bıktık cahil milletten,