Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Şaşkınlığım akıl almaz nesile,
Karma karış hayat benzer fasıla,
Dünya fani insan uymaz usule,
İki ayaklı şeytanlardan usandım.

Çoğaldı yalancı çoktur kırkayak,

Babam yokki anam yokki nazlanam,
Olmayınca hangi dosta özlenem,
Gerçek neyse odur neden gizlenem,
Varsa vardır yoksa yoktur ben buyum.

Derler göz çıkarmaz her zaman çokluk,

Şekil suratından düşen bin parça,
Bir kadın erkeğe atarmı fırça,
Kem dilden dökülen sözleri sırça,
Kendine bak benim için vah deme.

Bir görseniz kısmet veren sanarsın,

Kırar keser atar tutar boş meydan,
Geçer derelerden geçemez çaydan,
Ne yapsan ne etsende vazgeçmez huydan,
Yedisinde aynı olan yetmişinde düzelmez.

Helede bu nesilden bıktık cahil milletten,

Her zaman bu dünya zalime cennet,
Mert dururken namerde edilmez minnet,
Asıl gerçek budur farz olan sünnet,
Yazık günah yazık diyen olmazki.

Kimse ortak olmaz benim acıma,

Yaratılmak yaratmak Allahın işi,
Ölüm bir anlıktır olurmu yaşı,
Ne ise o olsun her şeyin başı,
Yoksa derde derman ölüm son çare.

Kimse istemez bu dünyada ölmeyi,

Çocuklara fırsat verme yüz verme,
Gelecek yarına duvarlar örme,
Artık yeter gayrı benide germe,
Yeter hanım kendine gel kendine.

Aklım almaz saçma sapan haltına,

İnanmadı bak kafirin zoruna,
Hubuyar Sultanım girdi fırına,
Buz tuttu sakalı döndü yarına,
Kafirin şerine güldü Hubuyar.

Bir tekmede taştan çıkardı suyu,

Uludur yücedir postum,
Hak yolunda dolar testim,
Alevi olmak zordur dostum,
Herkes Alevi olamaz.

Bizdedir kırklar,yediler,

Memleket üç beş tane patrona kalmış,
İşçi emekçi ekmek kölesi olmuş,
İsterseniz deyinki bana çok bilmiş,
Bu dünyada zordur iki ayak üstünde kalmak.

Gerçekte olsa hayelde olsa zor işler,