Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Ölüm vardır seni beni ayırmaz,
Orda dayın yoktur seni kayırmaz,
Neden dünya malı gözün doyurmaz,
Aklınca kendini aldatma ahmak.

Yüksek bakma insanları horlama,

İyilikten maraz doğar kötülükler kin tutar,
Her zaman büyük balık küçük balığı yutar,
Zaman öyle zamanki can dost can dostu satar,
Dünya acayip dünya ben bu hale şaşırdım.

Dünya sana geldim gerçek dostu aradım,

Dünya cennet dünya insanlar nankör,
Aptala söz anlatmak bir hayli çok zor,
Aç gözünü bir gerçek var gelde gör,
Bize bu nimeti verene şükür.

İncitme dokunma yeşeren güle,

Ata emaneti Cumhuriyeti,
Param parça bölen varsa milleti,
Defolsun def edin böyle illeti,
Ne güne ne hale düştük Türkiye.

Yok olmuş insanlık asılsız kaygı,
Bitmiştir büyüğe duyulan saygı,
Çileden çıkarır böyle bir duygu,
Ayak uyduruyor zamana evlat.

Kazanmadan baba hazırı yiyen,

Ağayım paşayım diye yerinme,
Üç günlük dünyada sahte görünme,
İyi düşün varlığınan arınma,
Ne yazık ki ölüm insan ayırmaz.

Türlü yalan yanlış dallara konma,

Güler oynar yer içerdik her sefer,
Çocukluğum senle geçti beraber,
Büyümüşsün her halde sen ne haber,
Anladımki seni adam değilsin.

Ne bu tavır böbürlenir durursun,

Senin olsun dünya sefan fantazin,
Buruk gönülleri insan hazin,
Gidersin son sürat durmuyor hızın,
Senin gibi dört ayak atlı görmedim.

Birileri ağlar içinden yanık,

Çocuklara fırsat verme yüz verme,
Gelecek yarına duvarlar örme,
Artık yeter gayrı benide germe,
Yeter hanım kendine gel kendine.

Aklım almaz saçma sapan haltına,

İnanmadı bak kafirin zoruna,
Hubuyar Sultanım girdi fırına,
Buz tuttu sakalı döndü yarına,
Kafirin şerine güldü Hubuyar.

Bir tekmede taştan çıkardı suyu,