Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Görür kendisini yüksek yüceden,
Bir sorsan anlamaz gündüz geceden,
Haberi yok konuştuğu heceden,
Adam olmuş adam beğenmez uyuz.

Sende insansın günü gelir ölürsün,

Dalarım gaflete başımda duman,
Aşk girer kalbime dinlemez aman,
Gözlerim gözüne geldiği zaman,
Aklımı başımdan alır o güzel.

Ne bir hastalığa benzer ne bir yaraya,

Dua etki karşımda bir kadınsın,
Bence kadın değil sen bir odunsun,
Sana bulaşmaktansa bana hadımdır densin,
Ne ararsın bende de git be galtak.

Dedikodularda beni ettin mağana,

Sözde yaşlı kendisinden habersiz,
Söyler büyük dili yerli ve yersiz,
Yüzde altmış kurul rapor yetersiz,
Ne yapsın ne eylesin kıl oldu Esma.

Sakat değil sağlam doktordan tanı,

Akıllı ol aklı kısa fırlama,
İnsanları küçümseyip horlama,
Doğrusu şansını fazla zorlama,
Sen beni dize getiremezsin.

İnsanı tanımaz bakın şu mata,

Hal perişan veren yoktur teselli,
Masum gariblerin durumu belli,
Günler geldi geçti yaş oldu elli,
Zalim dünya sende gönlüm şen değil.

Dostum gül atsada dikeni batar,

Gelen geldi giden gitti,
Ecel geldi vadem yetti,
Ahla vahla ömür bitti,
Deki dünya kime kaldı.

Göz açıp kapayana kadar,

Kalmaz dünya padişaha,kırala,
Vakti gelir ölüm haktır her kula,
Unutmuş gerçeği gözün kör ola,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Benim sözüm böbürlenen beyime,

Her ortamda baş gösterir yalaka,
Söz dinlemez fayda etmez salaka,
Leke sürer alnı açık yüzü aka,
Aslan boğar aslan meydan kedisi.

İyi kötü kimdir görmez kör deve,

Dost görünüp düşman olanı,
Bende sevmem böyle insanı,
Beden çeker rezil canı,
Pes doğrusu lanet sana.

Söz verir sözünde durmaz,