Dosta düşman olur düşmanına dost,
Nankör insan yüzündendir yanan post,
Doğruya dürüste boyun eğmez puşt,
Selam bile vermem nankör insana.
Bitmez isyanların nankörler çoksa,
Hayatta yaşarken iter kakarlar,
Acımadan başın derde sokarlar,
Ölünce arkandan ağıt yakarlar,
Çok olur kıymetin ölenden sonra.
Hainde olsa sonuçta adamdır adam,
İyi insanı kötü insanıda tanırım,
Yanar dönerlere benim sinirim,
Güvenim yitirir sarsar onurum,
Dosta karşı neden iki yüzlüsün.
İki yüzlü olmak sana ne kârdır,
Sanki Kahramanmış cephe kurtarır,
Tiner çeker gaspçı eşkiya terör,
Küçük yaşta yüze gelir sırtarır,
Nesil azgın çok zamane zübbesi.
Uzatır saçını renklere boyar,
Dalda asılı kalsan kesmez ipini,
Bir gün olsun gelip açmaz kapını,
Ben tanırım çıkarcının hepini,
Dünya hepten olmuş çıkar dünyası.
Görünen gerçekler bilki acıdır,
Defterim tarladır şiir meyvedir,
Dersin bu meyveyi kimlere yedir,
Şiirlere senin alerjin nedir,
Birazcık akıllı olsana oğlum.
Şair olmayınca olmaz şiirler,
Dünyada değilde yaşar rüyada,
Kendisini bir şey sanar dünyada,
Başın dara düşse koşmaz feryada,
Utanmaz arlanmaz yüzü yırtıklar.
Böyle insanlara derler kursaksız,
Çalan çarpan hırsıza diyorlar zengin,
İşte bundan yanar içimde yangın,
Yakındır kıyamet belkide son gün,
Üzer beni bu dünyanın bu hali.
Zalim nankör yüze güler sırıtır,
İşim olmaz nankörlere yedirmek,
Ben istemem ağa paşa dedirmek,
İbreti aleme elde değil kudurmak,
Zalim dünya bana göre değildir.
Ne söylesen fayda etmez arsıza,
Meydanı boş bulmuş eşek arısı,
Bu zamanın erkeğiyle karısı,
İyi azdır kötüler çoktur doğrusu,
Meydan iki ayaklı tilki çakala kalmış.
Leş başında bulur imiş it iti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!