Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Yeterki o dost bana versin güveni,
Ne farkeder yağlısıyla yavanı,
Ben bilirim beni kalpten seveni,
Gerçek dosta can adarım ölürüm,
Elim kanda olsa yine gelirim.

Devirmi değişti nesilmi azgın,
Zalimler şımarık ehliler üzgün,
Yaralı ceylanın gözleri süzgün,
Nerde vicdan yokmu Allah korkusu.

Nasıl olurda evlat babayı tınlamaz,

Yokluk bizi koyar ateşe köze,
Zenginler fakiri getirir dize,
Avazım duyulmaz ne gerek söze,
Hiç kimse yüzüne bakmaz yoksulun.

Bu berbat düzeni böyle bilseydi,

Yalan makinesi yalan aleti,
Körde olsa keskin keser jileti,
Belli olur insanların laneti,
Yedisinden yetmişine inanmam.

Bilse nankör geçmesi zor srattan,

Gariban masumun elleri bağlı,
Her zaman zorbadır zorbanın oğlu,
Farketmez şehirli farketmez köylü,
Zorbalıkla işi zorbadır dişli.

Belli hayat okuluna gitmemiş,

Her ortamda baş gösterir yalaka,
Söz dinlemez fayda etmez salaka,
Leke sürer alnı açık yüzü aka,
Aslan boğar aslan meydan kedisi.

İyi kötü kimdir görmez kör deve,

Bir tane öküzle iki ineğe,
Mide bulandıran bir kaç sineğe,
Kendin bilmez yanar döner döneğe,
Nasılda aldandım nasıl inandım.

Hediye var dedi geldi kapıya,

Dost görünüp düşman olanı,
Bende sevmem böyle insanı,
Beden çeker rezil canı,
Pes doğrusu lanet sana.

Söz verir sözünde durmaz,

Birileri birine kuyruğun sallar,
Herhalde yalaka parmağın ballar,
İşte beni bundan üzer bu haller,
Şahit oldum kuyruk sallar yalaka.

İnsi cinsi değildir hiç akrabası,

Çok konuşsan derler sana gavurdur,
Suskun kalsan zannederler sağırdır,
Ben bilirm taş yerinde ağırdır,
Nedense insanları aklım almıyor.

Şeytanıda geçer şeytandan öte,