Yaşamayı bilmeyen ölmeyi de bilmez
öyle kolay değildir adam gibi yaşamak
hiç kolay değildir adam gibi ölmek
yaşamakta ölmekte adamlar için
diğerlerine zulümdür bu
hele birde sevmek var ki
Yaşamaktır yine en güzeli sevgili
Sürgün olmadan zindanla hiç tanışmadan
Yaşamaya hasret prangalara vurulmadan
Yaşamaktır yine en güzeli sevgili
Ölümlere değip bir gül gibi solmadan
Yaşamak gibisi yoktur yani
Yaşamalısın oğlum yaşamalısın
İnsan dediğin yaşadıkça var olandır
Yaşayıp hayata doymalısın
Değil ki sana diyorum değerlerinden kop
değerlerden kopmadan da yaşayabilirsin
Yaşarken yine değerlerini yüceltebilirsin
Bir gün mapushane de
Yine ben içerdeyken
Pencereden dışarı baktım
Dışarda kar yağıyordu
Bir gül ip ince up uzun
Karlar içinde dağların başağı gibi
Yaşam dediğin terlemektir
Ölüm ise üşümektir
Bunlardan birine kızmak olmaz
Çünkü bunların ikisi de kardeştir
Ve bir bütünün parçasıdırlar
Yani tek bir köke bağlılar
Kalktım ellerimi uzattım semaya
hani hep yandım yakıldım
bir umut belki yaşarım diye
kalktım ellerimi uzattım semaya
ama olmadı biliyor musun
ellerimi tutan hiç olmadı
Bir uyku boyunca beklenen şafak
Gerçek seven neden hep küle döner
Zaman mekan yar dergahım aşk
Bir çift gözün hapsinde yaz güneşim
Hayatım meyilli yanarken ömrüm
Aşk oldu mu gönül de yeri dolmayan
Yol karanlıksa da gidilir
yiğide cehennem mi dayanır
cehennem olunmadı mı zulme
yiğide kıyamet yakışır
Ben yiğidim cennetim şehadetimdir
Aşk dersen yandım
Gel gör ki nasıl yandım
Yana yana sana vardım
Sen kabul eyle sultanım
Ben diye bir şey yok
uykusuz çok geceyi sabah ettim ben
hala zindanların prangaların hüznü not defterimde
yani yolum kayıp değil izimi sürenler hiç üzülmesin
gözyaşlarım dudaklarıma hüzün düşürdü
aşk tamam olmaktır ben ise hep bir eksiğim
ve eksiklerim bir zamanda uçuruma dönüşüyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!