Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Her insana bir şeyimizi bırakırız...
Kimine aşkımızı, kimine sevgimizi, kimine hasretimizi...
Kimine öfkemizi, kimine nefretimizi, kimine isyanımızı...

herkes gibi bir adım daha yaklaştık
düşünmek istemediğimiz
ama yarınlara bıraktığımız geleceğe
biraz daha koştuk
tökezleyip düştüklerimiz geldi ardımıza baktığımızda
çoğu anlamsızdı

bugünkü aklınla anlamaya çalışırsan anlayamazsın
ne poşunun turuncu rengini
ne de bir bakışın geçmişe dayadığı merdivenlerini
o yüzden göremezsin de
poşunun altındaki kasketi
duymak istediklerin gerçekler değil

Ey aşk seni özlüyorum,
Var mısın yok musun onu da bilmiyorum
Belki de hiç yaşamadın
Bİr Pandora kutusu misali uydurdular seni
Umut dedikleri de bu eserin bestesi
Ey aşk bilmem ki geldin mi dünyaya

Kırmak mı istiyordunuz, kırdınız.
Sonbaharın vurduğu gibi yapraklarını ağacın
Avuç avuç döküldü saçların, kurudu diller
Kırmak mı istiyordunuz, kırdınız…

Yakmak mı istiyordunuz, yandı ciğerden

hiçbir şeyi öylesine yaşamadım
zaten istesem de yaşayamam
ne istediysen hep verdim
zaten neyim varsa verirdim
ve hep koşandım ardından
ve düştüm

ne kadar genişse penceren
o kadar renkli hayaller kurarsın
ne kadar renkliyse hayallerin
o kadar heyecanlıdır filmler
ama her şeyin vakti vardır
olmakla olamamak gibi

anlamadınız mı efendiler
her şey söze dökülürse
bir bakışın
bir eylemin
bir duygunun ne anlamı kalır

Bir zamanlar Kuşadası'nda ne güzel yaşardık biz
Zeytin ağaçları içinde kuşlarla uçardık biz
Bir zamanlar Kuşadası'nda doğayla coşardık biz
Sahil boyu yürür kumsalda, betonu bilmezdik biz

Bir gün uyandık, bir baktık ki denizde bir liman

bırakın demlensin şiirler de çay gibi
şairler bekletsin nüvelerini
arılar petekteyken bal kabını bulmadan
çıkmasın yerli yersiz baharsız çiçekler
gerilsin ve fırlasın cümlelerim
bahanem olsun fırlamak için duygularım