Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Bilmeyince değerini gözyaşlarının
Süzülen damlalar süzülür gider...
İçindeki okyanus çağlıyordur oysa
Görmeyen gözlere güneş mi doğar?
Neden yıpratılır, oysa geçer gider günler
Mutlu olmayı bilmekmiş meğer, en büyük hüner.

Bazen gözümden bir yaş akacak gibi olduğunda
Unutuyorum tüm öğrendiklerimi,
Tıpkı dünyaya yeni gelmiş bir bebek gibi
bağıra bağıra ağlarken kalbim
Hıçkırıklarda boğuluyor mülteci gibi
bir denizin ortasında bedenim...

Aşağı değil,
hep yukarı bakacağız...
Bizi aşağıya çekmeye çalışanlar
hep kaldıkları aşağılardan bağıracak
seslerini duyurmaya çalışacaklar.
Bizim aşağıdakilerle işimiz ne,

Buzdan mutluluklar soğuktur
Hep üşürsün...
Üşüdükçe kristalleşir, dökülürsün...
Döküldükçe keskin bir bıçak,
Düştükçe her düşün yasak...
Sarılıp ısınmak istedikçe

Çal gitar
Kulağımızın pası açılsın
Şu körelmiş duygular
Uykusundan uyansın
Çal gitar
Belki gelir diye gözlediğimiz ufuk

İçinizden gelmiyorsa çalmayın o şarkıyı da...
Dokunmayın fütursuzsa,
Benden çalacağınız , an'a, zamana, yarına...
Sizden gelecek olan, güzel bir melodi değilse...
çarmıha çekilmiş gibi tellerin,
tam orta göbeğine dokunur gibi ilişir,

Cehalet, hastalıklı bir beyindir.
Anlat anlat bir yere varamazsın böylelerine. Cehalet saplantıdır.
Bir türlü kurtaramazsın bataklığından...
Halbu ki koymuşsundur önüne,
tapu senedi gibi tarihin envaiçeşit belgesini.
Anlamayacağını bildiğinden çakmışsındır da

Sanma ki gözümüzden akan
İki damla yaştır,
Görseydin;
yürekteki erozyonları,
kalpteki kıyametleri...
Verdiğin acı cehenneme eştir...

Nereye baksam gelirdin.
Gözlerinin denizi benden çok uzaktayken.
Bekle, derken çaldın saatimi,
yok oldum zamanlarda ümit beklerken

Bir renk seç dedin, seçtim...

Çiçekler,
renkleri öğretti bize,
elvan elvan açtıkça...

Çiçekler,
sevgiyi, aşkı öğretti bize,