Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

İncelir koparsın
Kırıldığın yerden
Bir sızı bir şarkı olur
Acımaz sanırsın!

Adem'e elmayı yedirdik!
Dünyaya pabucunu ters giydirdik!
Çok azı hak ettiğiyle bir elma,
Milyonlar var maymunlarla dolu dünya...

Arkamızda dağ gibi çelikten bir adam  duruyordu.
Hak edilmiş bir övüncü şan etmişti dünyaya...
Memleketin evlatları O'nun yolunda yürüyordu;
Emek, ekmek, hak, hukuk, adalet kervanında...
Tertemiz fikirler ekilmeyi bekliyordu...

Evine ekmek götüremeyenleri anlatıyordu şair dizelerinde
Bir haber başlığında memleket ahvalinden başlayan manşetler gibiydi onun şiiri..
Memleket ikiye bölünmüş, insanlar aralarına çizdikleri çizgiyi önce bir nehre sonra da bir denize dönüştürmüştü.
Belli ki okyanuslar olsun istiyordu artık herkes,
öyle ya bu kadar çok farklılıklarla olsa olsa aramızda okyanuslar olurdu.

Yıllara uzansam tutacakmış gibiyim.
Lakin ne akansu durur debisinde
ne de geçip giden anlar kalır hanesinde.
Mutluluğu yaşayan, elinde tuttuğun fotoğraflar...
Bakar bakar anarsın, her karesinde...

İnsanlar ısrarla anlamıyorlar,
benim sen olmadığımı,
senin ben olmadığını...

İnsanlar ısrarlı
Gitmeye niyetleri yok!

ATATÜRK
Bazı isimler vardır, markadır onlar.
Üstüne bir şey söyleyemezsin.
Çizmek istedikçe karalarsın kendini
Karalanmadığını gördükçe, paralarsın kendini...

Her şeyde bir ayar var...
Kimisi ayarı kadar,
Kimisi ayarı tuttuğu kadar.

Silvan Güneş
13.12.2017 / Alanya

Ayrılık şarkılarım var
Şehirlere, insanlara...
Uzaktan bakınca çiçeklerini gördüğünüz bahçelerin,
İçini bilmediğiniz evleri gibi duygularım...
Balkon nereye açılır,
mutfak nereye çıkar?

Sana ait değilse düştüğün yollar,
Vazgeç, tepene bir çığ düşmeden...
Bu isyanlar, yalvarışlar, bir yere varmayan sözler yersiz...
Geri dön, gecene baykuş tünmeden...
Adı olmayan duyguların sonu yok, bataklık
Topla eteklerini koş, henüz vakit varken...