Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Gönül handa döne döne
Koparılmış bütün bağlarını ömür günlüğünün
Bilmeyen kelebeğe sorsun ne pervanedir
Aşk ilmeğinde dikiş söken yaranın
Melhem k'arına kara-yanık
İlmine ilmine

Güzellik belki çakıra çalan gözleriyle
İki kaşın arası
Güzellik durgun bir ırmak seyri
Kimine göre kimi yerde esmer
Güzellik dudu dillik ballı badem
Noktacık benlik

Son kalalanlarını silkelerken dallarında zerdali
Saçılmış ay ışıklarından izler sürüp, seni orda bulduğum rüzgara sürgün bağlardın
İkincisiydi,
Ben bahar olup esende senin gül olup açtığın bağlara sesveren yankın
Sesime gelip bir halim gezgin hazan
İkincim sendin...

Ve baktımki
Beni tellal ediyor sessiz harfler topluluğu
Şeyler ve birşeyler pek çok Haziran
Piyanonun içindeki zurna davul
Toprağı yaralayan ve suskunluğunu bozan çekirdekle çitlembik
Trafiğini düzenlemekten gayretiyle başbaşa

Bedeninden yola çıkıp
Ruhunu uyuşturuklarla sapıtarak
Kendisine,
Hemcinsine
Hayatın diğer konuklarına karşı
Oralardan el tutuşup yine kendine varamıyorsa insan

Tamam işte tamam
Alın yazın zihninizin bir kenarına şunu ki unutmayın
Şimdi asit yağmurları zamanıymış tamam mı?
Tamam…
Yağ yağmur yağ havalı durumlara radyo aktif
Tamam işte hafıza kaybına beslene beslene şişen

Esasta ucuza patlyan hayatların çok mayınlı ordulaşmasına
Acaip sarsan sallayan yedek parçalarıdırlar
Gördükleri iş esasıyla dikkatleri üzerlerine çeken şimşekli
Hele bir
Uğurlarına çömçelenmiş sahanlık şeylere dokunmaya gör..
Hele bir,

Bir,
İki gelmeden önce de yalnızdı,
Gittikten sonrada iki
Bire yalnız
Yaşayan
Ve yaşayarak hayata yürüyen o sonsuz ayak adımlı daimin

Vatan..
İlmine daldığın zaman
İnsanlığını işin özüyle bir ettiğin değer bütünlüklerinin tümü demektir
Vatan sonsuz..
Kalp atışlarındaki yaşam sevincin kadar zamanaşırı
Vatan gemicik yatçık

İşe çıkıyor türünden
Yokluk payınca hisseli kumpanyalar artıklı
Bıkkın
Bitkin
Beyazkarışımıkara
Bozgun üstüne bozgun bindirerek