Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Durup durup
Yeniden…
Durup durup, durduk yerde yeniden
Sendeleyerek yıkılmaya namzet kör topal sitemlerle çerezlenircesine
Türlüsü karışık çarşı terazisinde hep ağır basanların ..
Ve böyle de her gram karışımından bozma cinayet halini almıştı insan

Tek pas hatasına
Zaroynar ukelasında savrulursa
İnsan hayatından
Tek pas hatasına
Yer kendi kendinden çalımı
Basılır fiyakasına piyasa kırıtanlı firikiğin

Kenarları olmayan üçgenliği hayal edip
Keskin ağızları gökyüzünü bıçaklayan tavan yapmada insan
Evsize
Barksıza
Barınaksıza sıkışıp kalmakla mahsur insan
Sesi sabah sabahları saplanan kargalar misali argoca

Paraya tahvil olup mal mülk deliligine klonlandiktan beri insan
Hirsa kapildi
Kontrolünü yitirdi
Zivanadan cikti cer cöp kir taksiiiiiit taksit…
Siddede vurguna harama bozguna azginlik kudurtan sapkinliklarla
Köpürttü kiskirtti ipine kulpuna baglanmis herkes herkesi

Ecelin elinden sanki ölü kurtarmaya
Vadesi tamam dünyasi yitik debelenip cirpiniyorken feryade aman
Kaygida tasada en sonuncu dayanilmazlari varip gecen noktada bin sitem
Ötesi gayrisi kahir,
lokmasini sayar gibi yitige yetime lütfen lafini da ilaveleyip ekleyen
Pintinin pintisi kabiz bosluklara dogru uyuz bir künyeyi

Huylu huyundan
Yani yasama hissinden
Yasatmak hevesinden
Mutluluk hazzindan
Sözünden özünden itibarindan ilgisinden
Sevmekle cogaldigi

Asma köprülerini acinca zincire vurgun kaldirac
Surlari asilmamis kalin duvarlar arkasidir bilip bilmedigin dünya
Vilayeti herseyden cok insandan sorulan gözlem kulaleriyle
Zindan bakislarin herkesi icine alan
Ve her yöne dönebilen
Her tarafi saniyesi saniyesine her yönden takip altina alinip

Sibobu insan eksi ziyana ayarlı contadan
Tısssssssss...
Nasıl hayır olsun ki şer...üfe...tüfe....
.......buz gibi hayattan soğutan endekste
Suyu bulandırılmış çamur çaylakçılığın değirmenine canpazarı kuruyor insandan
Nasıl hayır olsun şer..?

Ne kadar çok yükleniş bu böyle
Mekansız zamana bu nice insandan göçüş
Bıkmış bezmişcesine canından
Dünyadan
İnsandan ne biçim hızlı kaçış bu yakasını kendi ellerine yapışarak
Kurtulurum zannısıyla ağlaya sızlayan

Şu demokrasi dedikleri...
Her kalem başından soyguncusuyla
Soyulanın arasını açan kantarı kaçık devlet topuzu
Neredeyse çalışanların ücretlerini bir deri bir kemiğe
Ölmeyecek kadar...o da hani bana lazımsın diye beleşe
Nüfusun yarısına yakını siyasetin yalanlarından bıkıp