Her cümlemde
Seni sözlerinden öpüyorum
Can tanem
Annelerin gülü, külü derdin
Gülerdim
Gül tamam da
Yüzüm günlük güneşlik
İçim sonbahar.
Dışına dışına
Susuz da yağarmış yağmurlar.
Gözümden yaş gelse
Sanırlar gülmekten öldüm.
Ben şiir yazarken
İçimdeki kız çocuğu
Gökyüzüne çıkıp
Bulutları kovalıyor
Bulutlar da onu kovalıyor
Ne vakit gözlerim nemlense
Yağmur'um
Yağmur yağmur bakıyor
Kirpik diplerimdeki Uğur'uma.
Biz hepimiz
Aynı bulutun içindeyiz.
Ve ben bir tenha kuytudayım
Geçmişim ve geleceğim aynı yerde yüz yüze
Bilmiyorum ki hangisi galip gelecek.
Ve ben bir kaygı içindeyim
Üç ve bir resim aynı yerde duvardan duvara
Dört tane evladını kaybeden baba ''Anlatamıyorsun'' diyor.
Evet anlatamıyorsun.
Ben yine de hep anlatmaya çalışıyorum.
Binaların yerle bir olduğunu görebiliyorsunuz gözle gözükebilen bir durum olduğu için.
Peki ya insanın içine yıkılmasını ve içindeki enkazının altında kaldığını görebiliyor musunuz? Bu daha ziyade kalple görülebilen bir durum.
İdrak kıtlığı olan insanlar, sahip oldukları şeylerin tapusunu Allah'tan almış gibi davranırlar!..
Her gece yamayıp durduğumuz uykumuzdan
Göğsümüzdeki şu iğne batması...
Olmak, ille de olmak! Çiğlikten çürümüşlüğe geçmişsen eyvah!..
Biz bize yeter de artardık bile, bi' yüzünüz daha olmasaydı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!