Sema Enci Şiirleri - Şair Sema Enci

herkes herkese bir şey saklayabilir
sen bana bir haziran sakla
ilk dokunuşa benzeyen.
bir şey saklayabilir herkes herkesten
annem ikimiz için de seccadeye dayayabilir alnını
ortak bir alnımız olur

sen hep böyle açarsan ağzını kış kolay geçer
yağmura ve kara bir sıcaklık olur içimde
bir ılıklık hınzır bir gülüş.
defalarca sökülüp döşenmiş kaldırım taşları
bir kere bile işe yaramayan mazgallar
hisli mazgallar

apaçık resimler çiziyordum kelimelerle
apaçık kızlar ve adamlar
elbiseler ve onların altındakiler apaçık
burası benim diyordum çiziyordum
burası senin ve onun şurası
bir keresinde üç kere koydum fili şiire

şimdi terlemiş bir at kadar güzeldir
dere kıyısında ıslak paçaları kadınların.

ormanların sessiz derinliğinde büyüyen ilmi gördüm
anadolu tülbenti inceliğince.
ve incelmeye yeter sandım ömrü

bu şiiri küçülen burun deliklerimin içinde kaybolan bir öfkeyle yazıyorum..

saçları iplik iplik dökülen kadınlar
kıvrak kalçalarıyla bir adamın dünyasını sallayacak kadar işveli

bana çok şeylerden bahset danyal diye başlamak istiyorum
bir giriş arıyorum ama kapı değil
pencerelerin de açıldığı doğru manzaralar yok
ben doğru değilim
bu benim manzara olmadığımı göstermiyor
iki yalanı yumuşak söylesen kanabilirim

rüzgârın perdeyi kımıldatma habercisiydim
sokakta bir poşeti sürükleme...
en çok bu vakit ağlatırdım müezzinlerin sesini
annem kıskanırdı
ne güzel kıskanırdı annem
yani annem kıskansa müezzinleri

kontların ve konteslerin biritanyasından
kıskıvrak sızdığındır bu
atalarımızın nal bıraktığı bu coğrafyayı
akşamüstlerinin gölgelerinden tanımaya.

boğazımdan gözlerime uzanan bir iç acıdaydık
pencereden kuşbakışı görünmeyen bütün sokaklar
bütün biriktirdiklerimin nankör yokluğu
bütün öpücüklerin neştersiz bıraktığı kesikler
bütün kadınların göğüs uçlarından çocukluğun tombiksine damlayan

biz roketleri televizyonlardan görürdük sevgilim
başka ülkelere yağardı
yolunu şaşırmış azgın bir buluttan.
çocuklar ölürdü daha bezden düşmemiş
hamile kadınlar