Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

1492’de Tanrı’yı aramaya çıkınca kâşifler

Her sabaha dünden kalan asi bir sarhoşluğun mahmurluğuyla uyanırım sana
Yüreğinin perdelerini açarak sevdanın en renkli entarilerini giydirirsin bana

Hüzünlerin sarı odalarında umarsız masalların kitaplarını okuyorum
Serüvenler sürdüm dudaklarıma, aşkın yeşil ovalarından geçiyorum
Yangınlar büyüyor ruhumda, sarhoş nidalarla kendimi avutuyorum
Sevinçlerin denizlerine ay düşmüş, ben yakamozlarla sevişiyorum

Hercai düşünüşlerin kutup yıldızına uzattıkça bizler avuçlarımızı kayıp bir dest/anın iç sesi vurur kıyılarımıza, derin bir ırmak alabora olmuş aşkları s/aklarken koynunda. Oysa ardından baktığımız, hıçkırıklara boğulduğumuz sevda sızılarının yangınları yamandır, bütün düşlerin yanakları al al olunca içimizdeki o al/az şarkılar kanayan bir düş yumağıdır. Tutuşur gönlümüz, göğsümüzdeki enginlere sıçrar yaşayamadıklarımız ve dudaklarımızdaki titreyişler kaybolan anların sarhoş nidaları gibidir.

Deli savaklara sarılıyor bedenim her gece, ölümcül bir sevda sızısı var göğsümde
Çıkrığımın kanadı kırıktır aşktan, vurgun kelimeler biriktiriyorum şu ozan gönlümde
Sürtünür ruhumun azgın sarmaşıkları, bir çığlık gibi dolanırlar kifayetsiz ömrüme
Okşar usumu anılar, sarar gecemi yangınlar, müptela bir sevda götürürken ölüme

Yakınmasız bir ömrün duraksız sığınaklarında güneş yakar yüreğimizin ilmeklerini, an sevimiz olur. İçsel nidaların kayıp krallıklarından soylu resim çıkarır simyacılar, sonsuzluk ruhumuzda zamansız yanan meşale olur. Her dokunuşun miadı inadına eskidir, kapımızdaki rüzgâr bir gün yüreğimizi teğet geçerek ellerimizi üşüten yel olur.

O ılıman iklimli vakitlerin penceresinde hercai unutulmuşluklar zemherisini içer aşk, ufku tırnaklarıyla okşarken…
O sığ denizlerin kayıp medeniyetlerinde bir sebep ararız bu kahredici yolculuğa ve yalnızlığımıza, vakit düşünüş olur…
O kekre mevsimlerin yanaklarından içsel sevilerimiz akar, yosunlarla çevrili bu sevda denizinde sancımız sabrımız olur...
O raflarda gününü bekleyen gönül davalarımızın kararsız dudağından dökülen asil sözdür aşk, sevdikçe kahrımız olur…

Çoğul bekleyişler sürmüş ellerine bir kız. Ufuk çizgilerini birbirine ekleyerek, mağrur bekleyişlerin mor iksirlerini bir dikişte içerek ve umudun o hazin resmini aşkın kalemiyle çizerek. En koyu karanlıkları, en enlemsiz çarpıları ve ezberi bozulmuş pişmanlıkları birbirine çarptığın zaman şafakları çağıran o soylu sorguyu istemektir aşk, yanı başımda. Işıltılarla biçimlenen bir güneşin, ışıklarla harmanlanan bir gülüşün içinden süzülerek bana geliyordun, ben dudağımdaki sevgi sözcükleriyle yokluğuna içerken.

Ruhumun gökyüzüne sabrın döşeğini sererim usuma sarılınca
Uğranmamış kervansaraylarım göçer, yollarını eşkıyalar basınca
Üzgün dudaklarımda bir türküsün, yıldızlara sır veririm uluorta
Bakışları yasemin kokar bir kadının, aşkı ve sevdayı konuşunca.

Ağlama sabırsız gökyüzüm, yağmurlar baladında ıslanırsan üşürsün

Yanılgılar çizerek yaşıyorum ben beyaz kâğıtlara
Öksüz düşler maşrapasından haz içmekmiş hayat
Kızgın güneşleri okşamakmış hayali düşünüşlerle
Kaybolan vuslatların mevsimlerine sokularak
Anlam aramakmış aşk toprakla sevişen lahitlerde