Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Sevdanın ovalarına düştüm yar, avuçlarım terliyor gözlerinde
Beklemem artık mevsimsiz yağmurları, beklemem cemreleri,
Sensin bütün rengim, sensin zifiri karanlığımı bölen kutsal ışık
Bir şiir, destan oldum, büyüyorum ‘sevdam’ diyen sözlerinle…

Dillerinin doğurgan ovalarına düştüm düşeli, yüreğime ‘can’ sözlerini sürdün süreli, acılarla örülü bu yüreği sevdin seveli ustura ayazlarım bitti, köklerime yeniden can yürüdü, düşlerimdeki kabuslarım sonlandı yar. İçimdeki incinmiş ve incelmiş sabırlarla, sazlıklarımda boy veren hasretlerle, gecemin denizindeki kahırlarla, avuçlarımda biriktirdiğim göz yaşlarımla, bomboş bir yitiklikle, dizginsiz bekleyişlerdeydim.

Gecelere sıkılı yumruğumuzu kaldırınca
Korkumuzla kırıp geçiririz nice yürekleri
Küskünlüklerimize gelecek düşleri arar
Saygın günler döveriz ihanetin örsünde.

Yatakta maden, dağda tuz, çölde buz

Saçlarından sızan gölgelere döndüm yüzümü, sarsıldı bedenim
Sesinin sığınağında kaybettim seni, umut fenerlerinde bekledim
Yıpranmış desenlerimin sökükleriyle dolaştım, aşk bulup diktim
Kendi gerçeğimin sularına dalarak, asırlardır gelmeni bekledim.

Gri bir mutluluk pozudur seni sevmek, delik ceplerimden dökülen şiirlere benzer gülüşün
Haylaz vakitlerin uhdeli yalnızlığıdır seni düşünmek, vurgunlara atar yüreğimden öpüşün
Asi çehremde açan asil bir gülsün sen, kimi toprağım olursun, kimi de hüzünlü gökyüzüm
Sen, aşkla kilitlenmiş hücremdeki bir damla can suyum, gönlümdeki en ölümsüz düşümsün

Yüreğimizin asla yokluk çekmediği bir mevsim sonbahar, adını hüzünle özdeşleştirdiğimiz. O zülüflerine gam astığımız, o duru sabırlarımızla örgülü saçlarına asıldığımız ve yaşanmış, yaşanmamış tüm sevdalarda görünmez gölgelerle kapatmaya çalıştığımız. O renklerin izdüşümüyle vurgun yediğimiz sularda, o kangren olmuş rahimlerin dar odalarında, o sessiz ve boş gönül salonlarımızda ve saldırgan cümlelerimizin en suskun hallerinde yaşama durduğumuz her poz mutluluk adına, umut adına değil midir, söyle?

Deliler aşkın sarı kitaplarına gül dikiyor
Ruhumun kuyularında karartma geceleri
Sürgün yıldızım ben, dışarıda yağmur
Rüzgârın asi kanadında yasak öpüşler
Bir kadın susuyor göğsümün ayracında
Yüreğimde fırtına, usumda kayboluşlar

Hayallerin aynalarını tutma yüreğime
Dalını arayan bir yangın alevi gönlüm
Gözlerinin madımak seherinde çığlıklar
Uzat üşümüş ellerini aşkın defterine
Kavruk cümlelerle yatak olayım tenine
Yorumsuz rüyaların koynunda üşüyeyim

Karda yürürdü bir kadın
Göğsündeki ateşi gizleyerek
Sesinin hıçkırığına karışırdı çarpık adımları
Düşünüşleri erirdi bir noktada
Aşka yürürdü sendeleyerek
Yargılı tütünlerin acısı ekşirdi dudağında

Sevdanla göz yaşımı sildin, hüzünlerimin selleri bitti
Çılgın bir mevsim geçti içimden, seninle bahar geldi
Fallar açtım yaşanmamışlıklara, gözlerim seni sevdi
Tenin düşecek sularıma, seninle bütün renklerim mavi

Sevdanın molalarından toparlanınca anıların kilimini silkeleyerek katlarız gönül dertlerimizi. Yine aynı yöne, aynı uzaklara mahmuzlarız aşkın kervanlarını. Günleri yudumladığımız mataralara kurumuş dudaklarımızı sürerken sevginin türküleriyle yankımızı dinleriz dağlarda. Adımlarımız yorgun düşer, gün geceye geçer, yaşamak gül dudaklım, işte böylesine coşkulu, böylesine isimlendirilememiş tortulu bir keder.

Ölümsüz bir iksiriz biz, sevdikçe kanyonlardan dökülüyoruz
Aşk’ın izdüşümüyle dağlar aşıyor, bir semah gibi dönüyoruz

Acıların sıkıştırılmış açılımlarından kan içiyor yarasalar,
unutuldu on binlerce kaybedilmiş canlar
Cesur adımlarla iniyorlar dağlardan düze,
aslını inkârda tetikten nasırlaşan parmaklar
Parmaklıklar arkasından yönetiliyor ülke’m,
Sam amcanın emriyle susturuldu silahlar