Aynı hallerle herkesi mutlu edemezsin.
Tüm resimleri aynı renklerle resmedemezsin.
Şahsına münhasır hallerin çocuğudur aşk
O gülüşü kimle paylaşmışsan ona bırak
Onunla başkasına sıcaklığını hissettiremezsin.
Günışığı resmini çiziyor pencereme bu sabah.
Dışarda koşan çocukların senin kucağına koşar gibi bir halleri var.
Uyandın
gün uyandı dallarıma.
Varlığın,
yıkıp yıkan sellerin yıkıntılarından alarak düşlerimi,
bir baharı emziren sesine taşıdı ağlayan çağlayanlarda.
Karanlıkta yürüyen gölgeler gibi geçtin hayatımdan.
Sorduğun her soruya cevabım vardı aslında.
Lakin yüzünü seyre dalmak varken, zaman kaybıydan başka nedir ki aklanmak nazarında.
Gözlerine her baktığımda,
kıyıdan annemin seslenişi düşer aklıma:
"Açılma oğlum, boğulursun!"
ah, şu bir ayağı çukurda yaşlılar,
nasıl da bilir,
arkalarında ağır bir hüzün bırakıp gideceklerini.
gider ayak, sevdiklerinin acılarını hafifletip,
o ağır hüznü dağıtmak için,
Kalan, acısıyla kalmıştır,
giden döner mi bilinmez.
Hüznünü zihnindeki boşlukta boğ,
her kaybı bir anıyla yad et.
İtaatsizliğin en güzel halidir umut,
İçimdeki boşluğu anlatamam ben.
Adın yoktu,
sesin yoktu...
Bir eksik vardı sadece.
Sonra geldin, gözlerinle doldu içimdeki oyuk,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!