"Güzellik sende, aşk bendedir." dedi şair.
"Benden sana izin, sev sevebildiğin kadar." dedi Nazım.
"Aşka amin." dedi Ozan...
gittin
içimi dökmek için
sana yazamadığım şiirlere vurdum kendimi
yoruldum
almak istediğin her şeyi
Söylenecek söz söylenmeli elbet!
Bitmeli de her şarkı tadında.
Yad etmek ne çare,
giden gitmiştir bir kez.
Her gönül kendini yad eder aşk helezonunda.
Sevgilerse herkes için biriktirir,
Çocukların bulduğu çok eski bir dildir ağlamak.
Bütün dillerin de üstünde herkesin anlayıp konuştuğu...
Ne zaman ki sözcükler yetmez içimizdekileri anlatmaya,
İşte o zaman başlarız gözyaşlarımızla yazıp hıçkırıklarla konuşmaya...
Burada sokaklar kan revan.
Amed’e,
Ahmet Arif’in gözleriyle bakıyorum şu an.
Ne giden alır
düşünü bu sevdadan,
Bir kadının başını dayayıp uzaklara dalmadığı o pencereleri ne diye yaparlar bilmem ki.
Sevgi; Bir duyumsama hali olmaktan çok, elimiz, ayağımız gibi bir organdır.
Bu organın en önemli özelliği de organın sadece kişiye ait olmamasıdır.
Yaralı bir hayvanı Veterinere götüren el,
Köpekte olmayan ama insanda olmasına rağmen köpeğin de olan eldir...
Milyonlarca gözü olmalı körün
Milyonlarca ayağı olmalı topalın
duruyor,
esmer bakıyor
ardı sıra
dinden imandan çıkarıyor insanı.
bakışları duru
gözleri derin
Çok sevdim hepsini
Kendinden bile çok sevdim
Yürüyüşlerine, gülüşlerine özendim
Bir tanımlık zaman diliminde
Ya ben çok büyüdüm,
Ya onlar çok küçüldüler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!