Düşüyorlardı.. son bahardaki yaprakların ağaçlardan düştüğü gibi,
Üşüyorlardı..bu zemheride donan çiçekler gibi,
Mermilerle .. aynı yerlere düşüyordu narin bedenleri....
Susuyordu insanlık.. dilsiz,sağır ve kördü sanki.
Bir korkuydu bahsedilen , giden insanların gelmediği bir yerdi..
Yaşamdaki onca acıyı...derdi..kederi alıp götüren la zamandı..
Belkide hayatın içindeki bir bilinmezdi...
Kendisi soğuk bir ürperti..
Duyan insanların bakmak bile istemediği bir çığlıktı...
Gölgenin altından izler.. başucunda bekleyen bir delilikti .
Beni , kendine getirir misin?
Zira... sana doğru geldiğini zannettiğim bütün yollarda kayboldum..
ya da saçlarından işretler bırak yola, sana ulaşabilmem için...
Sen ki beynimde bir malign,
Zihnimdeki dipsiz bir kuyu,
Ruhumdaki sade bir leke,
Her yanlışta , beni takdir etmendi... belkide beni bunca yanlışa sürükleyen.
Hatalarımı örtmüyor artık gözyaşlarım. İnsanlığımı her seferinde, parça parça kopartan bu hayat, son parcayı ne zaman alacaktı benden? .
Bir parcayla insan olarak kalabilir miydim? Kalsaydım, Ne kadar süre dayanabilirdim?
Birinin aksine özleyeceğim bir çocukluğum yok,
Ruhum aç ama artık bedenim tok...
Belkide bilinmezlik bir ok ..
Yaşama dair bütün bildiklerimin yanlış olma olasılığı kadar anlayışım .
Uzun zamandır yağmur yağmamıştı ruhumdaki bu çöllere... Zaman algısını yitirmiş bir ben'e zamanin önemini, anlatmak kadar anlamsızdı hayat.. peki hep böyle mi olacakti büyüsü mü bozulmuştu yaşamanın...
Ruhtum , kayboldum bu dünyada,
Seyyahın cebinde okunmayan bir yazıydım.
Beni sorardı.. kendisi için değerli kimselere,
Biri çıkarda bir son verirdi..bu bilinmeyene.
Kuyunun dibindeki karanlıkta mahsur kalmış bir insandım,
Her düşüncede , cebindeki mutluluktan harcıyordu,
Elindeki bozukluklar gibi geriye, hüzün kalıyordu,
Yaşamak bu değildi o da biliyordu..görüyordu.
Neydi onu bu hayata bağlayan bilmiyordu...
Elindeki şişede buluyordu huzuru,
Grileştin... önceden canlıydı renklerin, sattığın umuttu gerçeği gizlerdin...
Her zerrende suçluluk hissederdin , uzaktan bakıp insanları izlerdin..
Kaç kelam yeterdi sana? aç gözlüydün all-in , kalbin porselendi geride kalan parçalardan bir iz..
Soğumuyordu içindeki ateş hicrandaydın, ahraz değildin ama sanki dilsiz.. belki birazda ilgisiz.
Biliyorum ...herşeyi gören bir kördün,
Zamanı harcamanın verdiği sarhoşluğu hâlâ yaşıyorum.
Her seferinde, ağzımda bir acı tat bırakıyor.
Bu tat yaşadığımı hatırlatıyor bana.
Var olmanın sancısı , her başladığında cebimdeki zamanı tüketiyorum bildiğim ve bilmediğim diyarlarda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!