Yarattığın hayali kişiliklerden kurtuldun mu?
Poyrazdın bu zemheride duruldun mu?
Yarım kalan diğer ruhun bulundu mu?
Yaşamak bir zanaattı , zor oldu mu?
Gel otur hele bi hasbihal edelim,
Kaç yıldır kalbin n'ada'sta?
Ruhundur esas kayıp ada,
Bedenin 30 yıllık bir h'a'sta,
Yüzündür gerçeği örten bir astar.
İzler nereye gidersem beni,
Doğru sandım yalandı,
Giden bendim o kalandı,
Hüzün herşeyi tüketen alandı,
Önemli olmasada adı nalandı.
Yaralarımdan dışarı sızıyordun,
Her nefeste zamanın önemini yitiriyorum,
Artık yaşamak ne,neredeyim inanki bilmiyorum.
Karışıyor zihnimdeki anılar,isimler,sayılar ve suretler.
Yazdığım o satırlar , yokluğunu ne bilsinler.
Yaktın.. yıktın.. padişahım,
Dilin kor.. hüzzam makamında,
Bilmeyene hoş..bilene boş.. hünkarım,
Dışın safi.. lakin için cüzzamlı.
Dokunduğun herşey artık vebalı.
Bütün emeklerin kaldı hebalı..
Zaman hissettiriyor hükmünü,
Kaçıncı misketti cebimden düşen,
Çocukluğum bağırıyordu , duymuyordu kulaklarım.
Ne sana kızgınım nede dünyaya.
Uçurtmam tellere takılmıştı,
Biz,seninle neydik?
Aynı bedene atılmış iki kesik(farklı)
Kabil'in sepetindeki meyve miydik?(çürümekte olan)
Nemrudun, kendini ilah zannettiği bu topraklarda(ondan hebersiz büyüyen iki çiçek miydik?)
Kilden ve ağaç yapraklarından kurabiyeler yapan çocuklar mıydık?(Açlığını bastırmak için)
Belkide her şey beyninin bir oyunuydu,
Yalnızlığa karşı çıkıyordu nöronlar,
Bir nokta sekiz milyar olasılıkta birdi,
Sahi.. o kadar mı acizdi insan? Bir yanılsamaydı..
Zamanın çok ötesinde bir tek kalmışlık,
Sözlerinden geriye kalan... için için yanan kül,
Yürüdüğümde... koştuğumda.. benden dertdökül,
Senin İçinde mahşer meydanı.. nerde cezalı kul,
Bana neyi reva gördün? Nedir bu maktüle makul?
Zamanın olmadığı bir yerde , yalnızlık mıydı?
Belkide renksizdi hayat, ölümün pençesinde..
Tüm renkleri solduruyordu varlığı..
Peki ya kendi varlığının rengi neydi?
Vakti gelince onu, hangi renk görecektik?
Siyah mı? Beyaz mı? Yoksa renksiz mi?..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!